Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
W Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym będzie mogło jednocześnie przebywać maksymalnie 60 osób. Na 10 pensjonariuszy przypadać ma co najmniej 14 pielęgniarek, 6 psychologów, 7 terapeutów i 1 psychiatra oraz nie więcej niż 27 pracowników służby ochrony.
Ministerstwo Zdrowia przedstawiło właśnie komplet projektów rozporządzeń wykonawczych do ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób, która czeka na publikację w Dzienniku Ustaw. Akt ten ma ochronić społeczeństwo przed niebezpiecznymi, odpornymi na resocjalizację przestępcami, którym w wyniku amnestii z 1989 r. zamieniono karę śmierci na 25 lat pozbawienia wolności. W rezultacie część z nich już w tym roku zacznie opuszczać zakłady karne.
W projektach rozporządzeń zawarte zostały regulacje związane z zasadami funkcjonowania ośrodka, m.in. te dotyczące świadczeń zdrowotnych, jakie mają być udzielane osobom w nim umieszczonym. I tak np. w zakresie postępowania terapeutycznego lekarz kierujący oddziałem w porozumieniu z psychologiem – a w spawach osób z zaburzeniami preferencji seksualnych z lekarzem seksuologiem – opracowywać ma indywidualny program terapii zaburzonego, na który mają składać się zajęcia z zakresu psychoterapii, fizjoterapii bądź też terapii zajęciowej. Nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy dokonywane mają być zaś analizy skuteczności dotychczasowego leczenia i w razie potrzeby wprowadzane stosowne zmiany w programie leczenia.
Ministerstwo Zdrowia zaproponowało również rozwiązania odnoszące się do sposobu dokumentowania przypadków stosowania przymusu bezpośredniego. Zgodnie bowiem z rozdziałem 6 ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi w ośrodku może być stosowany przymus bezpośredni polegający na:
- przytrzymaniu;
przymusowym zastosowaniu produktów leczniczych;
- założeniu pasów obezwładniających lub kaftana bezpieczeństwa;
- izolacji;
użyciu:
– kajdanek,
– pałki służbowej,
– ręcznego miotacza substancji obezwładniających.
Jego zastosowanie podlegać ma każdorazowemu odnotowaniu w indywidualnej i zbiorczej dokumentacji medycznej. Znaleźć ma się tam informacja o rodzaju zastosowanego środka, przyczynie jego użycia, czasie jego wykonywania oraz wzmianka o uprzedzeniu osoby umieszczonej w ośrodku o zamiarze sięgnięcia po te metody.
Etap legislacyjny
Projekt rozporządzeń przekazany do uzgodnień
