Obecnie nie ma przepisów rangi ustawowej, które zbiorczo określałoby zasady bezpiecznej łączności głosowej oraz wideokonferencji, wykorzystywanej przez jednostki podległe ministrowi spraw wewnętrznych, jednostki administracji rządowej, Sejmu czy Senatu. MSWiA przedstawiło właśnie projekt ustawy o Sieci Łączności Rządowej.

Zdaniem projektodawców, związku ze zmianami prawnymi w obszarze kompetencji jednostek administracji publicznej, a także szerokim zakresem funkcji, których pełnienie związane jest obecnie z dostępem do SŁR, konieczne jest dokonanie weryfikacji aktualnego katalogu użytkowników instytucjonalnych sieci.

Aktami normatywnymi regulującymi funkcjonowanie SŁR były dotychczas rozporządzenia wydawane na podstawie przepisu art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne. Wskazane upoważnienie ustawowe nie daje podstawy prawnej do kompleksowego uregulowania zasad funkcjonowania SŁR w akcie wykonawczym.

Określenie w rozporządzeniu szeregu istotnych kwestii, takich jak: zasady funkcjonowania, organizacja, podmioty uprawnione, finansowanie utrzymania, modernizacji i rozwoju, zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej w sieci łączności zapewniającej komunikację na potrzeby realizacji zadań z zakresu ochrony bezpieczeństwa Państwa, zarządzania kryzysowego oraz obronności Państwa, przekroczyłoby zakres upoważnienia ustawowego zawartego w ustawie Prawo telekomunikacyjne.

To z kolei przesądza o konieczności systemowego uregulowania zagadnień związanych z SŁR na poziomie ustawowym.

Projektowany akt prawny ma precyzyjnie określać zadania i kompetencje poszczególnych podmiotów w obszarze SŁR oraz zasady finansowania utrzymania, modernizacji i rozwoju poszczególnych systemów teleinformatycznych wchodzących w skład Sieci Łączności Rządowej. Przepisy zdefiniują katalog użytkowników instytucjonalnych posiadających obligatoryjnie dostęp do usług SŁR oraz zasady przyznawania dostępu do usług świadczonych w ramach sieci zarówno tym podmiotom, a także podmiotom, które nie zostaną uwzględnione w katalogu użytkowników instytucjonalnych mających obligatoryjnie dostęp.

Zakłada się, że użytkownikami instytucjonalnymi będą, tak jak dotychczas, Kancelaria Prezydenta, Kancelaria Sejmu, Kancelaria Senatu oraz organy administracji rządowej. Podmiotami, które obligatoryjnie będą posiadały dostęp do SŁR będą również Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, Narodowy Bank Polski, Kolegium do Spraw Służb Specjalnych, Rządowe Centrum Bezpieczeństwa oraz Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych. Przewiduje się utrzymanie dotychczasowej odpowiedzialności za funkcjonowanie SŁR. Operatorem tej sieci będzie minister właściwy do spraw wewnętrznych.

Doświadczenia związane z funkcjonowaniem SŁR, a także wyodrębnienie się w ostatnich latach poszczególnych elementów dotychczasowych systemów, wchodzących w jej skład, skłaniają do wyróżnienia w projektowanej ustawie następujących systemów:

  • systemu jawnej łączności stacjonarnej (SŁR-J);
  • systemu niejawnej łączności stacjonarnej (SŁR-N);
  • systemu wielopunktowej wideokonferencji (SŁR-Wideo).

Zakłada się, że organizatorem trzech z wymienionych systemów, tj. SŁR-J, SŁR-N i SŁR-Wideo będzie Komendant Główny Policji.