Rada miasta przyjęła plan miejscowy, w którym określiła m.in., że istniejąca ulica będzie drogą dojazdową do terenu X. Wspólnota mieszkaniowa kwestionuje uchwałę w tym zakresie, wskazując, że ten zapis planu miejscowego spowoduje wzrost zagrożenia bezpieczeństwa komunikacyjnego jej mieszkańców. Czy wspólnota może skutecznie zaskarżyć do sądu to postanowienie planu miejscowego?
Nie, wspólnota nie może skutecznie kwestionować w sądzie tego zapisu planu. Nie można bowiem uznać, że umożliwienie szerszego dostępu do drogi publicznej narusza interes prawny mieszkańców wspólnoty. Wprawdzie w wyniku podjęcia uchwały będzie mogło dojść do zwiększenia ruchu pojazdów, jednak może to jedynie naruszać interes faktyczny wspólnoty, nie zaś jej interes prawny wynikający z uprawnień właścicielskich do nieruchomości (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 26 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 151/14). Wniosek ten potwierdza także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 lipca 2016 r. (sygn. akt II OSK 2790/14), w którym sąd ten stwierdził, że interes prawny do wniesienia skargi na plan miejscowy nie występuje w przypadku powołania się na potencjalne zagrożenie związane z ruchem pojazdów zakłócającym ponad przeciętną miarę korzystanie z nieruchomości. Takie twierdzenie wskazuje jedynie na hipotetyczną możliwość utrudnień, nie wiążąc ich z żadnym z przepisów prawa materialnego. Powyższe może zatem stanowić jedynie naruszenie interesu faktycznego, który w świetle art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (dalej: u.s.g.) nie daje możliwości skorzystania z uprawnienia do zainicjowania kontroli sądowej uchwały w sprawie planu miejscowego.
Reklama
Z art. 101 ust. 1 u.s.g. wynika zaś, że uruchomienie sądowej kontroli legalności rozstrzygnięcia organu gminy możliwe jest przy wykazaniu przez stronę skarżącą, iż jej interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone kwestionowanym aktem. Zatem o uwzględnieniu skargi wniesionej w tym trybie przesądza wykazanie naruszenia przez organ gminy konkretnego przepisu prawa materialnego wpływającego negatywnie na sytuację prawną skarżącego. Interes ten powinien być bezpośredni i realny, a nie hipotetyczny (por. wyroki NSA z 29 czerwca 2011 r., sygn. akt II OSK 618/11 i z 23 listopada 2005 r., sygn. akt I OSK 715/05).
Podstawa prawna
Art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 446).