Czy w uchwale określającej stawki za dowóz dzieci niepełnosprawnych do szkół można pominąć niektóre rodzaje pojazdów? [Poradnia]

Jest to niedopuszczalne, gdyż rada, ustalając w treści uchwały stawkę za 1 km przebiegu pojazdu wyłącznie dla samochodu osobowego, nie wypełnia w prawidłowo delegacji ustawowej. Nie określiła bowiem stawki dla motocykla oraz motoroweru. Warto w tym miejscu przywołać rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody podlaskiego z 4 października 2024 r. (nr NK-II.4131.177.2024.AB). Stwierdził on, że norma kompetencyjna określona w art. 39a ust. 3 ustawy – Prawo oświatowe (dalej: u.p.o.) nie daje radzie gminy możliwości swobodnego określenia pojazdów – i tym samym np. ograniczenia ich katalogu. Ustawodawca w tym przepisie wskazał na określenie stawki za 1 km przebiegu ,,pojazdu”, co jest terminem szerszym znaczeniowo niż ,,samochód osobowy”. Ponadto wojewoda zauważył, że w par. 2 rozporządzenia ministra infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy określono maksymalną stawkę za 1 km przebiegu pojazdu dla pojazdów używanych do celów podróży służbowych, takich jak samochody osobowe o pojemności silnika do 900 cm sześc. i powyżej 900 cm sześc., ale również dla motocykli i odrębnie dla motorowerów. Zdaniem wojewody należy zatem przyjąć, że wolą ustawodawcy było, by stawka ustalana przez radę gminy na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 39a ust. 3 prawa oświatowego uwzględniała szeroko rozumiane pojazdy, a więc nie tylko samochody osobowe, lecz także motorowery i motocykle.

To, że uchwała nie określa stawki dla motocykla i dla motoroweru, uniemożliwia uzyskanie zwrotu kosztów przewozu rodzicom, którzy używają tego typu pojazdów (por. wyrok WSA w Gdańsku z 29 lutego 2024 r., sygn. akt III SA/Gd 501/23). ©℗

Czy można uzależnić stypendium naukowe od oceny z zachowania

Taki warunek jest niedopuszczalny. Pogląd ten potwierdza rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody podlaskiego z 4 października 2024 r. (nr P-II.4131.2.343.2024). Stwierdził on, że uzależnianie możliwości uzyskania stypendium za szczególne osiągnięcia w nauce od dodatkowej, całkowicie niezależnej i niezwiązanej z tymi osiągnięciami przesłanki w postaci oceny z zachowania nie ma oparcia w przepisach ustawy o systemie oświaty. Zdaniem organu nadzorczego jedynym kryterium przyznania stypendium powinno być uzyskiwanie przez ucznia konkretnych osiągnięć i wyników w nauce. Żadne inne nie mogą stanowić podstawy przyznania tego rodzaju stypendium, a tym samym nie mogą stanowić podstawy realizacji przez gminę zadania wspierania edukacji uzdolnionych dzieci i młodzieży (por. wyrok WSA w Olsztynie z 22 lipca 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 295/21). Podobne stanowisko zajął WSA w Rzeszowie w wyroku z 4 grudnia 2019 r. (sygn. akt II SA/Rz 1147/19). Sąd wskazał w nim, że kryterium ubiegania się o stypendium naukowe mogą być średnia uzyskanych ocen, tytuł laureata albo finalisty konkursu, ale nie ocena z zachowania (por. wyrok WSA w Poznaniu z 10 października 2019 r., sygn. akt IV SA/Po 321/19). ©℗