Zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 2 u.p.o. organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole lub placówce – w przypadkach szczególnie uzasadnionych i po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty – może go z tej funkcji odwołać w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. Przepis wskazuje na fakultatywność zastosowania przez włodarza tej przesłanki odwołania. To samo dotyczy decyzji podjętej przez dyrektora w stosunku do wicedyrektora. Z orzecznictwa wynika, że posłużenie się przez ustawodawcę wyrazu „może” oznacza, że zarządzenie o odwołaniu ze stanowiska oparte jest na uznaniu administracyjnym. Nie może być ono jednak dowolne i musi posiadać uzasadnienie, muszą w nim zostać przedstawione okoliczności spełniające przesłankę „przypadku szczególnie uzasadnionego”.
Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 25 listopada 2021 r. (sygn. akt IV SA/Po 660/21), proces odwołania dyrektora powinien przebiegać w dwóch etapach. Pierwszym powinno być sformułowanie przyczyn odwołania, a drugim ustalenie, czy przyczyny te wyczerpują znamiona szczególnie uzasadnionego przypadku. Zarządzenie o odwołaniu nauczyciela ze stanowiska kierowniczego wymaga przy tym starannego uzasadnienia stanowiska zajętego przez organ, gdyż ustalenie znaczenia pojęcia „w przypadkach szczególnie uzasadnionych” nie może być podejmowane w sposób abstrakcyjny, lecz powinno uwzględniać okoliczności faktyczne, będące podstawą wydania aktu.