Część mieszkańców naszej gminy ma problemy finansowe, niektórym prowadzącym działalność gospodarczą grozi bankructwo. Czy mamy obowiązek pomagać takim osobom?
/>
Tak. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Można co prawda zadać sobie pytanie, jak rozumieć to określenie i czy w jego granicach mieści się obowiązek pomagania najbardziej potrzebującym, wydaje się jednak, że działalność gminy w tym zakresie jest jej obowiązkiem, a nie kwestią wyboru i dobrej woli lokalnych włodarzy.
Zadania własne obejmują w szczególności sprawy ochrony zdrowia, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, gminnego budownictwa mieszkaniowego, polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej, lecz także – co najbardziej istotne w kontekście poruszanej tematyki – pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych. Oprócz ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713) należy brać tu pod uwagę ustawę z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1507 ze zm.). Zgodnie z nią do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należą m.in. opracowanie i realizacja gminnej strategii rozwiązywania problemów społecznych, udzielanie schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom tego pozbawionym, przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych czy celowych na pokrycie wydatków powstałych w wyniku zdarzenia losowego, a także na pokrycie wydatków na świadczenia zdrowotne bezdomnym oraz innym osobom niemającym dochodu.
Bez wątpienia sytuacja osób, które mają poważne problemy finansowe wskutek kłopotów w prowadzonych przez nich działalnościach gospodarczych, jest wystarczająca do udzielenia im przez gminę wsparcia.
Do zadań gminy należy również współpraca z powiatowym urzędem pracy w zakresie upowszechniania ofert pracy oraz informacji o wolnych miejscach pracy, a także utworzenie i utrzymywanie ośrodka pomocy społecznej, organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych. Gmina ma obowiązek, ale również swobodę w kształtowaniu rodzaju wsparcia, mogąc je dostosować do lokalnych warunków. Ma bowiem podejmować inne zadania z zakresu pomocy społecznej wynikające z rozeznanych potrzeb, takich jak realizacja programów osłonowych.