W latach 70. obowiązywała ustawa z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, która przewidywała możliwość wywłaszczenia na rzecz Państwa nieruchomości znajdujących się na terenie miasta lub gminy, z przeznaczeniem dla organizacji spółdzielczych i dla organizacji kółek rolniczych, o ile było to uzasadnione interesem społecznym lub państwowym.
Z decyzji wywłaszczeniowej powinno więc wynikać, jaki „uzasadniony interes społeczny lub państwowy” przemawiał za wywłaszczeniem. Trudno za taki powód uznać konieczność wybudowania restauracji dla spółdzielni rolniczej, gdyż nawet w realiach lat 70. nie uznawano za cel publiczny prowadzenia małej gastronomii (istniały prywatne kawiarnie, restauracje itp.).
Jeżeli natomiast decyzja wywłaszczeniowa precyzowała cel, dla którego wywłaszczono nieruchomość dla spółdzielni, należy ocenić, czy cel ten nie mógł być realizowany wówczas inaczej aniżeli przez wywłaszczenie tej nieruchomości.
„Uzasadniony interes społeczny lub państwowy” powinien być rozumiany jako cel, który nie mógł być realizowany na prywatnej nieruchomości, np. szpital państwowy, drogi publiczne, oczyszczalnia ścieków itp.
Jak spółdzielca może skarżyć uchwałę spółdzielni mieszkaniowej

Zobacz również
Nie wydaje się natomiast uzasadnione wywłaszczenie nieruchomości jako niezbędnej dla spółdzielni rolniczej bez szczegółowego wskazania, na czym ta niezbędność, w interesie społecznym lub państwowym, miałaby polegać. Były właściciel lub jego następcy prawni powinni wystąpić o stwierdzenie nieważności decyzji wywłaszczeniowej, a po uzyskaniu takiego stwierdzenia nieważności – z powództwem odszkodowawczym przeciwko Skarbowi Państwa.

Odpowiedzi udzielał mec. Krzysztof Wiktor, radca prawny kierujący zespołem reprywatyzacji w Kancelarii Wardyński i Wspólnicy