Jakie błędy popełniają młodzi ludzie wchodząc na rynek pracy?

1 Będę pracował tam, gdzie dobrze płacą

Wszyscy wiedzą, że są takie branże i takie zawody, w których pensje są zdecydowanie wyższe niż gdzie indziej. Branża IT, zawody prawnicze, medyczne, finansowe – wszędzie tam potencjalnych pracowników kuszą duże pieniądze. Czy jednak decyzja o kształceniu się w jednej z takich profesji powinna być podyktowana wyłącznie wysokimi dochodami, jakie można w niej osiągnąć? Odpowiedź na tak zadane pytanie brzmi: nie. Warto bowiem najpierw przemyśleć swoje cele długofalowe oraz zastanowić się nad tym, co naprawdę lubi się robić. Kierując się wyłącznie potencjalnymi dochodami łatwo zignorować bardzo ważne czynniki sukcesu zawodowego: własne atuty i zdolności.

2 Społeczny prestiż zawodu

Z jednymi zawodami wiąże się wysokie wynagrodzenie – z innymi: prestiż i szacunek społeczny. Jednak prestiż – podobnie jak potencjalne zarobki – nie powinien być czynnikiem decydującym o wyborze ścieżki zawodowej. Społeczny prestiż zawodu nie wystarczy bowiem, by znaleźć wewnętrzną motywację do ciągłego rozwoju i czerpania zadowolenia z pogłębiania umiejętności i wiedzy w danej dziedzinie.

3 Naśladowanie rodziców

Drogę zawodową dla swoich dzieci niektórzy rodzice wybierają sami, często proponując swoim potomkom „dziedziczenie” własnej profesji. Pozornie takie rozwiązanie może wydawać się korzystne: szlak został już bowiem przetarty, tajniki zawodu i wiadomości kto jest kim w branży są na wyciągnięcie ręki, a łagodne wejście do zawodu może odbywać się pod opiekuńczym okiem rodzica. Wszystko to wydaje się gwarantować sukces i wyprzedzenie rówieśników w wyścigu, którego stawką są wysokie pozycje zawodowe. Ubocznym kosztem wybrania takiej ścieżki może być jednak nieskorzystanie z własnego potencjału, który nie musi w 100 proc. pokrywać się z predyspozycjami rodziców.

4 Realizowanie niespełnionych ambicji rodziców

Zdarzają się też rodzice, którzy w młodości nie wybrali swojego wymarzonego zawodu i teraz chcą, aby błąd ten „naprawiło” ich dziecko. W takiej sytuacji zamiast partnerskiego wsparcia w wyborze indywidualnej drogi zawodowej dziecko otrzymuje ponawiane sugestie i kolejne argumenty, by wybrać zawód, który chciał wykonywać rodzic. Przelanie ambicji z rodzica na dziecko pomija jednak najczęściej indywidualne predyspozycje potomka i nie daje mu szansy na podjęcie samodzielnej decyzji uwzględniającej jego mocne strony.

5 Kurczowe trzymanie się jednego zawodu

Nawet po wybraniu zawodu, w którym młody człowiek chce się realizować – nie powinien on tracić z oczu także innych możliwości. Zarówno rynek pracy, jak i sam pracownik zmienia się z każdym miesiącem. Niektóre ścieżki kariery zawodowej się zwężają lub zamykają, inne zaczynają stwarzać nowe możliwości. Śledzenie bieżących trendów w różnych profesjach może doprowadzić do wytyczenia nowego szlaku kariery zawodowej. Być może to, co było dotąd tylko działalnością hobbystyczną, może przynieść sukces zawodowy? Może czas na przejście z etatu na pracę na własny rachunek? A może warto poszukać pracy za granicą?

6 Jeden pracodawca na całe życie

Początek kariery zawodowej to czas testowania swoich mocnych stron i zdobywania nowych umiejętności. Podpisanie umowy o pracę na czas nieokreślony na tym etapie to z pewnością sukces, ale warto zadać sobie pytanie, czy takie rozwiązanie mobilizuje do rozwoju? Związanie się na długie lata z pracodawcą może być kapitalnym punktem wyjścia do kariery, ale może też być ryzykowne. Pierwsze lata pracy można bowiem spożytkować na terminowanie w różnych miejscach, które zweryfikują nasze zawodowe cele i umiejętności w praktyce.