Subskrybuj nas na Youtube
Pracownik zakwestionował przed sądem legalność wypowiedzenia mu umowy o pracę na czas nieokreślony. Według niego przyczyna rozstania, tj. likwidacja kierowanej przez niego komórki organizacyjnej, była niekonkretna. W jego ocenie pracodawca nie wskazał bowiem w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę kryteriów doboru zatrudnionych do zwolnienia. Natomiast zatrudniający jest zdania, że nie musiał tego robić, bo podwładny jest jedynym pracownikiem likwidowanej jednostki. Czy zarzuty zwolnionego są zasadne?
W świetle wyroku Sądu Najwyższego z 5 marca 2015 r. (sygn. akt III PK 109/14) pracodawca wypowiadający angaż nie narusza art. 30 par. 4 kodeksu pracy, jeżeli etatowiec jest świadomy tego, z jakich powodów dochodzi do jego zwolnienia. Istotne jest jedynie to, aby z oświadczenia zatrudniającego wynikało, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi, będącego uzasadnieniem dla rozwiązania stosunku pracy (m.in. wyrok SN z 8 stycznia 2008 r., sygn. akt I PK 177/07). Tak więc pracodawca nie ma obowiązku sformułowania przyczyny wypowiedzenia w drobiazgowy sposób (wyrok SN z 4 listopada 2008 r., sygn. akt II PK 82/08). Naruszenie art. 30 par. 4 k.p. ma miejsce jedynie wtedy, gdy szef albo w ogóle nie podaje przyczyny wypowiedzenia, albo ta przez niego wymieniona jest niekonkretna, a przez to niezrozumiała dla podwładnego.
W opisywanym przypadku powód rozwiązania umowy o pracę został więc prawidłowo określony przez pracodawcę. Przyczyna zwolnienia była bowiem prawdziwa i konkretna. Polegała ona na likwidacji komórki, której jedynym pracownikiem (szefem) była zwolniona osoba. Taki pracownik ma możliwość podjęcia obrony w toku procesu (tak SN w wyroku z 2 października 2012 r., sygn. akt II PK 60/12).
Kryteria doboru podwładnego do zakończenia z nim współpracy powinny zostać wskazane tylko wtedy, gdy został on wytypowany do zwolnienia spośród większej liczby pracowników zajmujących analogiczne stanowiska. Tak też stwierdził SN w wyroku z 25 stycznia 2013 r. (sygn. akt I PK 172/12). Bezsporne jest zaś, że w omawianej sytuacji pracownik nie został wybrany do zwolnienia spośród większej liczby kolegów. Zwolniony był bowiem kierownikiem likwidowanej struktury pracodawcy. Zatrudniający nie miał więc obowiązku wskazania w wypowiedzeniu kryteriów doboru tego etatowca do zwolnienia. Powyższe twierdzenia znalazły odzwierciedlenie m.in. w wyroku SN z 22 marca 2016 r. (sygn. akt I PK 100/15).
Podstawa prawna
Art. 30 par. 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
