Pracodawca, który zatrudni osobę poniżej 30. roku życia w pełnym wymiarze czasu pracy, będzie mógł przez rok otrzymywać zwrot kosztów do wysokości minimalnego wynagrodzenia wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne.
Takie nowe narzędzie walki z wysokim bezrobociem wśród młodych przewiduje przyjęta przez Senat bez poprawek ustawa z 25 września 2015 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Nowe przepisy określają, jakie warunki będzie musiał spełnić pracodawca, aby otrzymać refundację. Najważniejszym z nich jest utrzymanie pracownika w zatrudnieniu na cały etat przez kolejne 12 miesięcy. Jeśli wymóg ten nie zostanie spełniony, firma będzie musiała zwrócić środki wypłacone przez starostę. Z kolei gdy skierowany na podstawie ustawy bezrobotny rozwiąże umowę o pracę, na jego miejsce przyjdzie inna osoba.
Starostowie będą mogli podpisywać umowy o refundację z pracodawcami w latach 2016–17. Ustawa określa, że w przyszłym roku na ten cel przeznaczonych zostanie 700 mln zł z Funduszu Pracy (FP), natomiast w 2017 r. – 1 mld zł. Dodatkowo w związku z tym, że część zawartych umów może jeszcze trwać w 2018 r., to na pokrycie ich kosztów zarezerwowany ma być kolejny 1 mld zł z FP.
Ponadto Senat przyjął też uchwałę o wniesieniu do Sejmu projektu nowelizacji, która również dotyczy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ale w zakresie zasiłku dla bezrobotnych. Prawo do niego mieliby zyskać opiekunowie osób niepełnosprawnych, którzy przestali otrzymywać świadczenie pielęgnacyjne, specjalny zasiłek opiekuńczy lub zasiłek dla opiekuna. Ta zmiana nie ma jednak szans na wejście w życie, bo ze względu na koniec kadencji parlamentu nie zdąży ona przejść pełnego procesu legislacyjnego (po następnym posiedzeniu Sejmu nie zbiera się już Senat).
Etap legislacyjny
Skierowanie ustawy do podpisu prezydenta