Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy traktuje się jak odszkodowanie za szkodę, którą poniósł pracownik wskutek niezgodnego z prawem rozwiązania umowy przez pracodawcę – wynika z orzeczenia Sądu Najwyższego.

Sprawa swój początek miała w Sądzie Rejonowym, który przywrócił powoda na stanowisko pracy oraz zasądził od pozwanego odszkodowanie za cały okres pozostawania bez pracy. Pracodawca bowiem niezgodnie z prawem dokonał rozwiązania umowy o pracę ze swoim pracownikiem.

W okresie po rozwiązaniu umowy zwolniony pracownik nie podjął zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. Otrzymywał jednak od pozwanego odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji. Co więcej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił mu zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne. Dodatkowo, z prowadzonej a z prowadzonej działalności gospodarczej powód uzyskał dochód w wysokości 42.395,10 zł.

Sąd wydając wyrok przywołał przepis art. 57 § 1 k.p. oraz art. 10 ust. 1 umowy społecznej (zawartej przez pracodawcę z pracownikiem) i wskazał, że powodowi jako pracownikowi o odpowiednim stażu za okres pozostawania bez pracy przysługuje 55% wynagrodzenia, jakie otrzymywałby, gdyby świadczył pracę. Wynagrodzenie to zdaniem sądu powinno być dodatkowo pomniejszone o świadczenia, które w spornym okresie powód otrzymywał zamiast wynagrodzenia oraz o dochody uzyskane z prowadzonej działalności gospodarczej.

Obie strony od niniejszego wyroku Sądu Rejonowego złożyły apelację. Zdaniem Sądu Okręgowego ocena przedstawiona przez I instancję była wadliwa jedynie w zakresie pomniejszenia zasądzonego na rzecz powoda wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy na podstawie art. 57 § 1 k.p. w związku z art. 10 ust. 1 umowy społecznej o świadczenia, które w spornym okresie powód otrzymywał zamiast wynagrodzenia, tj. o odszkodowanie z tytułu umowy o zakazie konkurencji oraz o dochód uzyskiwany przez powoda z działalności gospodarczej. Jeśli chodzi o odliczenia świadczeń z ubezpieczenia społecznego – zdaniem Sądu Okręgowego, zostały one dokonane prawidłowo.

Orzeczenie to nie spodobało się jednak pracodawcy i złożył on skargę kasacyjną do SN. Sąd Najwyższy wyjaśniając mniejszą sprawę stwierdził, iż wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy to odszkodowanie za szkodę, jaką poniósł pracownik w wyniku utraty wynagrodzenia za pracę wskutek niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy. Wynika z tego, że wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy powinno odpowiadać wynagrodzeniu za pracę, jakie otrzymywałby pracownik, gdyby w tym czasie pozostawał w stosunku pracy. Zasadne były zatem dokonane odliczenia na ubezpieczenie społeczne. Pokreślona została również kluczowa zasada, że wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy stanowi odszkodowanie za utratę wynagrodzenia za pracę, które w tym czasie otrzymywałby pracownik.

Podstawa prawna

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. akt II PK 151/14