Pani Aziza pochodzi z Iranu, jest muzułmanką, ale w Polsce mieszka od 20 lat. Tu zdała maturę i skończyła studia medyczne. Od kilku lat pracuje w przychodni państwowej w małym miasteczku jako internistka. Teraz grozi jej zwolnienie, bo dotychczasowi pacjenci masowo przepisują się do innych lekarzy, uzasadniając to tym, że nie chcą się leczyć u „terrorystki”. Kierownik przychodni też coraz częściej robi aluzje na ten temat. – Co mogę zrobić – pyta zrozpaczona czytelniczka
Wolność wyznania (i sumienia) to podstawowe prawo człowieka. Gwarantują ją już międzynarodowe dokumenty tej rangi co Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, a w Polsce Konstytucja RP. Z kolei ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania mówi o równych prawach ludzi różnych wyznań m.in. w życiu społecznym.
Pani Aziza płaci wysoką cenę za 11 września i eskalację działań Państwa Islamskiego. Choć sama nie jest temu w żaden sposób winna, tak odbierana jest przez społeczność, w której żyje. Na pewno na radykalizację nastrojów mają wpływ doniesienia medialne, rośnie psychoza, która każe w naszej czytelniczce widzieć potencjalne zagrożenie. Tymczasem jeśli kobieta była dotąd dobrym lekarzem, osobą o nieposzlakowanej opinii – nie ma podstaw, aby tak była traktowana. Powinna przede wszystkim zaproponować kierownikowi placówki – o ile sam nie podejmie takiej inicjatywy – spotkanie z pacjentami. Podczas niego może odnieść się do zaistniałej sytuacji i wyjaśnić, że nie tylko nie ma nic wspólnego z terroryzmem, ale wręcz jest mu przeciwna, a fakt tak długoletniego pobytu w Polsce dowodzi, że to ten kraj jest jej ojczyzną.
Obecność zwierzchnika na tym zebraniu jest konieczna, gdyż pokaże, że ją wspiera i nie wątpi w szczerość pani Azizy. Jego dotychczasowe zachowanie nie tylko narusza przepisy prawa pracy dotyczące równego traktowania, ale wręcz może być interpretowane jako dyskryminacja. W razie zwolnienia czytelniczka wygra z nim z pewnością w sądzie pracy i powróci na swoje stanowisko.
Guza: Białe plamy dyskryminacji

Zobacz również
Podstawa prawna
Art. 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 10 grudnia 1948 r. (rezolucja 217/III A). Art. 53 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483). Art. 1, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz.U. z 2005 r. nr 231, poz. 1965). Art. 183a par. 1–5 ustawy z 27 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502).