Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Aby można było mówić o prawidłowym powierzeniu pracownikowi mienia oraz móc skutecznie dochodzić od pracownika odpowiedzialności za nie (na zasadach określonych w art. 124 kodeksu pracy), należy przywiązywać uwagę do dwóch elementów. Po pierwsze, ważne jest umożliwienie pracownikowi „wejścia” w rzeczywiste posiadanie wartości majątkowych. Powierzenie dobra będzie prawidłowe, jeżeli pracownik wszedł w jego rzeczywiste posiadanie przed wystąpieniem jakichkolwiek braków i miał możliwość weryfikacji ilości, jakości lub wartości przekazywanych wartości majątkowych. Po drugie ważne jest zapewnienie warunków umożliwiających kontrolowanie stanu i ilości mienia przez cały okres powierzenia. Wymaga to zapewnienia pracownikowi takich warunków, które pozwolą mu na zabezpieczenie dobra przed dostępem do niego osób nieupoważnionych i utrzymania go w stanie zgodnym z jego przeznaczeniem, a następnie jego zwrot lub wyliczenie się z niego.
Prawidłowe powierzenie pracownikowi wartości majątkowych nie wymaga natomiast zachowania formy pisemnej. Pracownik, któremu powierzono je w prawidłowy sposób, ponosi za nie odpowiedzialność, choćby nie podpisał deklaracji o jej przyjęciu. Wystarczy, że zatrudniony wyrazi zgodę na przyjęcie odpowiedzialności za mienie. Zgoda ta może być wyrażona w dowolnej formie, nawet w sposób dorozumiany. Przykładowo może ona wynikać z rodzaju pracy i obowiązków wykonywanych przez podwładnego. Jeżeli zgadza się on na wykonywanie zadań związanych z odpowiedzialnością za powierzone przez firmę dobro, to automatycznie przyjmuję za nie odpowiedzialność. Powyższa teza została potwierdzona w wyroku Sądu Najwyższego z 24 stycznia 2017 r. (sygn. akt II PK 306/15).
