Subskrybuj nas na Youtube
Zostałem ukarany przez Inspekcję Transportu Drogowego. Nałożono na mnie karę w wysokości 3000 zł za „wykonywanie przewozu regularnego z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu, dotyczących ustalonej trasy przejazdu lub wyznaczonych przystanków”. Kontrola wykazała, że jadąc busem, pominąłem przystanek końcowy na ustalonej trasie przewozu. Jednak nie było pasażerów, a poza tym – ponieważ były korki – chciałem nadrobić stracony czas. Uważam, że zostałem ukarany niesłusznie. Czy jest podstawa do zaskarżenia decyzji?
Zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym jest wydawane przez właściwy organ po spełnieniu przez podmiot określonych wymagań z ustawy o transporcie drogowym (dalej: u.t.d.). Artykuł 18b ust. 1 tej ustawy określa zasady, według których są wykonywane przewozy regularne, m.in. przedsiębiorca ma obowiązek podać rozkład jazdy do publicznej wiadomości przez ogłoszenie na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach lub dworcach. Ponadto wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywać ma się tylko na przystankach określonych w rozkładzie jazdy, a przewozy regularne muszą być wykonywane zgodnie z warunkami przewozu osób określonymi w zezwoleniu.
Z kolei zgodnie z art. 20 ust. 1 w zezwoleniu określa się m.in. warunki wykonywania przewozów, przebieg trasy, w tym miejscowości, w których znajdują się miejsca początkowe i docelowe. W art. 20 ust. 1a wskazano, że załącznikiem do zezwolenia jest obowiązujący rozkład jazdy.
Sankcje
Za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego grozi kara w wysokości od 50 do 10 000 zł. Zgodnie z art. 92a ust. 1 u.t.d. kara pieniężna nakładana jest za każde naruszenie w drodze decyzji administracyjnej. Z załącznika do ustawy, w którym wymieniono precyzyjnie wysokości kar, wskazano, że wykonywanie transportu drogowego osób z naruszeniem określonych w zezwoleniu warunków dotyczących ustalonej trasy przejazdu lub wyznaczonych przystanków podlega karze w wysokości 3000 zł.
Z powyższych przepisów wynika zatem obowiązek przestrzegania warunków zezwolenia, a w szczególności w zakresie powinności zatrzymywania na wszystkich przystankach danej linii. Tym bardziej że podmiot zamierzający świadczyć wspomniane usługi przy składaniu wniosku o wydanie zezwolenia przedkłada m.in. proponowany rozkład jazdy oraz schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami. To oznacza, że jego obowiązkiem jest zatrzymywanie się na wszystkich przystankach wskazanych w rozkładzie.
Tak więc z opisywanego stanu faktycznego wynika, że Inspekcja Transportu Drogowego zasadnie nałożyła karę 3000 zł za pominięcie w czasie wykonywania przewozu jednego (ostatniego) przystanku danej trasy przejazdu.
Linia obrony
Niestety, wydaje się, że odwołanie się od wyroku i posłużenie się linią obrony zaproponowaną przez czytelnika nie przyniesienie spodziewanego efektu. Nie można przyjąć, że ewentualne opóźnienia na trasie przejazdu zwalniają kierowcę z obowiązku zatrzymywania się na przystanku końcowym. Co istotne, również brak pasażerów w autobusie przed przystankiem końcowym nie stanowi przesłanki zwalniającej kierowcę z obowiązku zatrzymania się na przystanku wskazanym w rozkładzie jazdy.
Taki kierunek interpretacyjny przepisów podał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w niedawnym wyroku z 28 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Ke 25/16).
W orzecznictwie podkreśla się, że ustawodawca może przewidywać pewne okoliczności, które na zasadzie wyjątku od reguły otworzą możliwość zwolnienia się spod odpowiedzialności mimo naruszenia ustawy. Taka możliwość to m.in. art. 92c ust. 1 u.t.d., który stanowi, że nie wszczyna się postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 92a ust. 1 u.t.d., na podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, a postępowanie wszczęte w tej sprawie umarza się, jeżeli m.in.: okoliczności sprawy i dowody wskazują, że podmiot wykonujący przewozy lub inne czynności związane z przewozem nie miał wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot nie mógł przewidzieć. Jednak jak podkreślił WSA w Krakowie w wyroku z 9 września 2014 r. (sygn. akt III SA/Kr 568/14), tylko szczególne sytuacje życiowe mogą dopuszczać, na zasadzie wyjątku, odstępstwo od zasad przewozu. Do takich sytuacji można zaliczyć np. nagłą konieczność udzielenia pomocy lekarskiej pasażerowi czy też nieprzewidziane roboty na drodze, o których wcześniej nie poinformowano prowadzących przewozy, także wypadek komunikacyjny, który spowodował zatory na drogach. Muszą to być okoliczności, których wykonujący transport drogowy nie mógł przewidzieć, przy czym chodzi tutaj o pewien stopień staranności co do zapobiegania określonym sytuacjom, jaki powinien być wymagany od podmiotu profesjonalnie zajmującego się działalnością przewozową. Ponadto okoliczności te nie mogą być spowodowane przez samego przewoźnika. W podanym stanie faktycznym żadna z ww. okoliczności faktycznych nie wystąpiła.
Ewentualna skarga na decyzję tego organu zostanie zatem prawdopodobnie oddalona przez wojewódzki sąd administracyjny.
!Kierowca ma obowiązek zatrzymania się na przystanku wskazanym w rozkładzie jazdy. Brak pasażerów w autobusie przed przystankiem końcowym nie stanowi przesłanki zwalniającej z obowiązku.
Podstawa prawna
Art. 18b ust. 1, art. 20 ust. 1 i 1a, art. 92a ust. 1 i 6, art. 92c ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.).
