Czech, który przyjechał na roboty budowlane do Polski, musi rozliczyć się z naszym fiskusem z mieszkania i z przelotu, które sfinansował mu czeski pracodawca ‒ orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Chodziło o pracownika czeskiej firmy budowlanej, oddelegowanego do pracy w Polsce. Jego pobyt w naszym kraju przekroczył 183 dni, w związku z tym mężczyzna zobowiązany był do zapłaty podatku od dochodów związanych z wykonywaniem pracy na terytorium Polski.
Wskazał, że oprócz wynagrodzenia czeska spółka zapewnia mu również mieszkanie oraz pokrywa koszty przelotu do Polski.
Spór toczył się o to, czy sfinansowanie noclegów i transportu do miejsca wykonywania pracy powinno być traktowane jako przychód ze stosunku pracy.
Fiskus stwierdził, że taki obowiązek istnieje i podatnik musi rozliczyć się z podatku nie tylko od wynagrodzenia, lecz także od pozostałych świadczeń. Zwrócił uwagę na to, że oddelegowanie nie jest tym samym, co podróż służbowa, bo przepisy nie nakładają na pracodawcę obowiązku zrekompensowania oddelegowanemu pracownikowi wydatków związanych ze świadczeniem pracy.
Innego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Orzekł, że skorzystanie przez pracownika z noclegu i transportu do miejsca pracy nie jest świadczeniem spełnionym w jego interesie, lecz w interesie pracodawcy. Nie przynosi też pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść.
Sąd dodał, że gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy o pracę, to pracownicy nie mieliby powodu do ponoszenia kosztów noclegów ani transportu do miejsca wykonywania pracy. Swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokajają bowiem w innym miejscu i w inny sposób.
Nie zgodził się z tym NSA i uchylił wyrok sądu I instancji. Przyznał rację fiskusowi, że tego rodzaju świadczenia są dla oddelegowanych przychodem ze stosunku pracy. Tym samym potwierdził ukształtowaną już wykładnię NSA, zapoczątkowaną precedensowym wyrokiem z 29 listopada 2018 r. (sygn. akt II FSK 779/18).
Dodajmy, że przychód z tytułu darmowych noclegów jest zwolniony z PIT do kwoty 500 zł miesięcznie, od nadwyżki trzeba natomiast zapłacić podatek (art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT).

orzecznictwo

Wyrok NSA z 21 stycznia 2021 r., sygn. akt II FSK 2419/18. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia