Kiedy i jak poprawić deklarację PIT lub CIT

Ostateczny termin złożenia rocznych zeznań podatkowych minął 30 kwietnia. Teraz urzędy skarbowe sprawdzają poprawność rozliczeń podatników, zwłaszcza jeśli wykazali oni nadpłatę. Urząd ma bowiem trzy miesiące na zwrot nadpłaconego podatku. Ale nie tylko fiskus dokonuje weryfikacji. Robią to też niektórzy podatnicy, zwłaszcza ci, którzy wypełniali swoje zeznania na ostatnią chwilę i nie mają pewności, czy rozliczyli wszystkie przychody i koszty. Jeśli nie, muszą złożyć korektę.

Korekta deklaracji podatkowej PIT lub CIT to jedyny sposób na zmianę danych wpisanych w pierwotnym zeznaniu. W ten sposób można też odzyskać zwrot nadpłaconego podatku. Nie można jedynie poprawiać tych deklaracji, które dotyczą podatku już przedawnionego. Przepisy nie zawierają wytycznych, co do treści korekt, ale warto zadbać o to, aby uzasadnienie przyczyn korekty było jak najbardziej szczegółowe.

Korekta dotyczy przede wszystkim kwot, które zostały błędnie wpisane w pierwotnie złożonej deklaracji (np. w deklaracji CIT-8 za 2014 rok złożonej do końca marca 2015 r., gdy rok podatkowy spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym, czy deklaracji PIT za 2014 rok składanych do końca kwietnia 2015 r.). Może również obejmować inne błędy popełnione przez składającego zeznanie, np. dane identyfikacyjne czy adresowe.

Częstym powodem złożenia korekty może być np. odnalezienie faktury, której wcześniej podatnik nie uwzględnił w pierwotnym rozliczeniu. W przypadku faktury zakupowej podatnik może podwyższyć pierwotnie wskazane koszty uzyskania przychodów. Skutkować to będzie nadpłatą podatku.

Zasad korekty deklaracji nie określają ani ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani ustawa o podatku od osób prawnych. Uprawnienie do skorygowania zeznań podatkowych wynika z ordynacji podatkowej. Zgodnie z jej regulacjami skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Urzędem skarbowym właściwym do złożenia korekty zeznania rocznego (CIT czy PIT) jest – podobnie jak przy składaniu pierwotnej deklaracji – urząd skarbowy ustalony według siedziby podatnika, określonej np. w umowie spółki lub w statucie organizacji, czy też miejsca zamieszkania podatnika.

Artykuł 81 par. 1 ordynacji podatkowej przyznaje prawo do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji podatnikom, płatnikom i inkasentom. Przysługuje ono także następcom prawnym (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 499/10). Sąd stwierdził, że w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej (np. akcyjnej) w osobową (np. komandytowo-akcyjną) na spółkę przekształconą przechodzą wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przekształcanej, w tym prawo do korygowania zeznań podatkowych złożonych przez spółkę przekształcaną. Podkreślił przy tym, że w ordynacji podatkowej pośród odstępstw od zasady pełnej sukcesji nie wymienia się prawa do korygowania zeznań podatkowych złożonych uprzednio przez spółkę przekształcaną. Powody złożenia korekty można przedstawić na specjalnym formularzu ORD-ZU. Wystarczy go pobrać ze strony internetowej Ministerstwa Finansów. W przypadku gdy podatnik złoży korektę deklaracji (zaznaczając właściwe pole w deklaracji CIT-8, czy PIT-36, lub PIT-36L), ale nie dołączy do niej uzasadnienia, to organ podatkowy może go wezwać w celu wskazania przyczyn złożenia korekty. Uzasadniając powody korygowania deklaracji warto wskazać kwoty, które w wyniku korekty zostały zmienione, tj. w szczególności kwoty przychodów i kosztów ich uzyskania i w konsekwencji kwoty dochodu i podstawy opodatkowania. Warto też dołączyć do uzasadnienia dokumenty potwierdzające otrzymanie określonego przychodu czy poniesienia kosztu, np. kopie faktur, zawartych umów z kontrahentami.

Przykład 1
Małżonkowie

Korektę wspólnego zeznania podatkowego składają małżonkowie. Dlatego korekta oraz jej uzasadnienie zawierają dane identyfikacyjne oraz podpisy obojga małżonków. Jest też dopuszczalne podpisanie zeznania podatkowego tylko przez jednego z małżonków (przewiduje to art. 6 ust. 2a ustawy o PIT).

Można szybciej

Obecnie nie ma znaczenia, czy podatnik składał pierwotne zeznanie roczne w formie papierowej, czy elektronicznej. W obu przypadkach może złożyć korektę w formie elektronicznej. W tym celu, składając korektę np. za 2014 r., wystarczy pobrać odpowiedni formularz interaktywny ze strony MF, wypełnić go, podpisać (wystarczy podać dane autoryzujące: imię, nazwisko, datę urodzenia, PESEL i kwotę przychodu z zeznania za 2013 rok) i wysłać do urzędu skarbowego. Na końcu trzeba pamiętać o pobraniu – również w formie elektronicznej – urzędowego poświadczenia odbioru (UPO). Jeśli korekta będzie robiona elektronicznie, to także trzeba w formularzu ORD-ZU podać przyczyny korekty. [przykład 2]
W razie kontroli podatnik musi pokazać zeznanie oraz UPO, aby udowodnić, że wypełnił obowiązek złożenia deklaracji. Dlatego warto je zapisać na dysku komputera lub na przenośnych dyskach, pamięci flash, w chmurze lub serwerze. Można też wydrukować. Ważne, aby mieć dowód. [przykład 3]

Przykład 2
Elektronicznie

W PIT-4R i PIT-11 zauważono pomyłkę. Od 1 stycznia 2015 r. m.in. te deklaracje płatnicy mają obowiązek składać urzędowi skarbowemu za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Dlatego korekta też może być złożona w formie elektronicznej. Wtedy zostanie też automatycznie wygenerowany formularz ORD-ZU, w którym wskazuje się przyczyny korekty tych deklaracji.

Przykład 3
Dowody

Podatnik składa skorygowane zeznanie podatkowe PIT-36 za 2014 r. Złożenie korekty związane jest z błędem popełnionym przy ewidencji sprzedaży. Przez pomyłkę nie zaewidencjonował on kilku faktur wystawionych dla jednego z klientów – firmy ABC (są to faktury nr 56–61/2013) za sprzedaż partii towarów (korektę deklaracji VAT-7 podatnik złożył na odrębnym formularzu). Na skutek braku ujęcia ww. faktur w rozliczeniu VAT-7 zaniżony został również przychód, co miało przełożenie na wyliczenie kwoty należnego podatku dochodowego za cały 2014 r. o 500 zł. Kwotę tę wraz z odsetkami za zwłokę podatnik uregulował przelewem na konto urzędu. Do korekty zeznania PIT-36 dołączono kopie ww. faktur oraz potwierdzenie przelewu.

Zakres

Poprawa deklaracji może dotyczyć każdej pozycji zeznania, np. kwot przychodu, dochodu, odliczeń, określenia wysokości nadpłaty. Dla podatników PIT (np. przedsiębiorców prowadzących samodzielną działalność gospodarczą) dopuszczalna jest po 30 kwietnia roku następującego po danym roku podatkowym korekta zeznania rocznego mająca na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy pierwotnym (poprzednim) jego sporządzaniu. Przy czym podatnik nie ma uprawnienia do złożenia nowego oświadczenia w przedmiocie wspólnego bądź rozdzielnego opodatkowania małżonków. Tak wyjaśnił dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 16 kwietnia 2014 r. (nr ITPB1/415-51/14/DP).

Organ zaznaczył przy tym, że ordynacja podatkowa nie określa szczególnych terminów, w których przysługuje uprawnienie do złożenia korekty zeznania rocznego. Również, co już wcześniej zaznaczono, ustawa o PIT nie zawiera w tym zakresie żadnych postanowień. Należy więc powiązać tę możliwość ze zobowiązaniem podatkowym, którego zeznanie dotyczy. Prawo do korekty zeznania istnieje tak długo, jak długo zobowiązanie podatkowe nie ulegnie przedawnieniu (zobowiązanie przedawnia się – co do zasady – z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności).

Przykład 4
Przedawnienie

Z końcem 2015 r. przedawni się zobowiązanie za 2009 r. (termin płatności podatku z rozliczenia dochodów osiągniętych w 2009 r. minął w 2010 r.), z kolei z końcem 2014 r. przedawniło się zobowiązanie za 2008 r. (termin płatności podatku w 2009 r.). Zobowiązanie za 2015 r. (termin płatności podatku przypada na 2016 r.) przedawni się z końcem 2021 r.

Zwrot nadpłaty

W praktyce korekty deklaracji składane przez podatników często wiążą się z równoczesnym złożeniem wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Wtedy pojawia się wątpliwość, czy organ podatkowy, do którego kierowana jest korekta, ma obowiązek przed rozpatrzeniem wniosku podatnika z urzędu wszcząć postępowanie podatkowe zmierzające do prawidłowego określenia wysokości zobowiązania podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 25 stycznia 2014 r. w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt II FPS 5/13) orzekł, że w przypadku zakwestionowania prawidłowości skorygowanej deklaracji podatkowej złożonej wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty organ podatkowy nie ma obowiązku przed rozpatrzeniem tego wniosku wszczynać w każdej sprawie postępowania celem określenia wysokości zobowiązania podatkowego. NSA podkreślił, że nadpłata podatku nie musi w każdym przypadku wynikać z błędnej oceny czynności podlegających opodatkowaniu i ich podporządkowaniu pod określone przepisy prawa podatkowego, ale może być np. tylko wynikiem błędnego wyliczenia podatku czy też nieprawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej. Takie przypadki, podkreślił sąd, nie wymagają przeprowadzenia postępowania w celu określenia wysokości zobowiązania.
W ocenie NSA wystąpienie o nadpłatę i rozstrzygnięcie o nadpłacie mogą być uzasadnione określonymi tylko konkretnie jednostkowymi zdarzeniami zaistniałymi w danym okresie podatkowym oraz równie indywidualną ich oceną na podstawie obowiązującego prawa, co niewątpliwie nie wymaga zbadania i oceny prawnej wszystkich działań i zaniechań mających miejsce w tym okresie.

W takich przypadkach obligatoryjne wszczynanie i prowadzenie postępowania w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, przed rozstrzygnięciem w przedmiocie nadpłaty podatku, nie jest potrzebne. Prowadziłoby też do zbędnego zaangażowania zainteresowanego w różne postępowania prawne i powodowało związane z nimi koszty. Przede wszystkim odwlekałoby czas merytorycznego rozstrzygnięcia o nadpłacie, możliwego bez przeprowadzania i rozstrzygnięcia w zakresie określenia wysokości zobowiązania podatkowego.

Z kolei gdy podatnik składa zeznanie podatkowe, w którym koryguje całość albo znaczną część podatku i na tej podstawie domaga się zwrotu nadpłaty, to wtedy organ podatkowy powinien z urzędu wszcząć postępowanie w celu określenia zobowiązania podatkowego. Zmiana i przedstawienie na nowo w całości albo w znacznej części samoobliczenia podatku wymaga jego kompleksowej kontroli, z czym wiąże się zbadanie, przeanalizowanie i weryfikacja okresu podatkowego, którego dotyczy. Jest to o tyle ważne – jak uzasadnił NSA – że skutkiem tych działań może być wydanie rozstrzygnięcia określającego wysokość zaległości podatkowej z tytułu niewykonania należnego zobowiązania podatkowego, które nie może zostać podjęte w postępowaniu o stwierdzenie nadpłaty. Dlatego też to do organu należy ocena, w jakim stopniu podatnik koryguje swoje zeznanie podatkowe.

Przykładowo NSA w wyroku z 27 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 2417/14) stwierdził, że jeśli podstawą prawną roszczenia o nadpłatę i przedmiotem sporu prawnego w sprawie były ocena prawna ustanowienia, obowiązywania i zgodności z prawem unijnym przepisów statuujących obowiązek podatkowy spółki – to wyjaśnienie i rozstrzygnięcie tych zagadnień nie wymagało wszczęcia postępowania odrębnego od prowadzonej sprawy dotyczącej nadpłaty. Nie wymagało to prowadzenia postępowania wyjaśniającego, w tym zbierania i dokonywania oceny dowodów, ani kompleksowej kontroli samoobliczenia podatku. Nie było więc potrzeby, aby dla rozstrzygnięcia zasadności wniosku o stwierdzenie nadpłaty wszczynać i prowadzić odrębne postępowania, zakończone ostatecznymi decyzjami określającymi wysokość zobowiązań podatkowych spółki.

Korekta zaliczek

Dla przedsiębiorców – zarówno podatników PIT, jak i CIT – istotne jest, że korekta deklaracji podatkowej pod względem przychodów czy kosztów nie wpływa generalnie na wysokość zapłaconych wcześniej zaliczek odprowadzanych na bieżąco w ciągu roku podatkowego. Zaliczki nie podlegają korekcie.

W przypadku jednak tych firm, które wpłacały zaliczki w uproszczonej formie (w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym złożonym za poprzednie lata podatkowe; przykładowo w przypadku zaliczek uproszczonych wpłacanych w 2015 r. do wyliczenia właściwej kwoty bierze się dochód za 2013 r. albo 2012 r.) w wyniku korekty zaliczki uproszczone wpłacone w kolejnym roku mogą się zmienić. Wynika to z tego, że wysokość zaliczek uproszczonych ustalana jest na podstawie kwoty podatku (podstawy opodatkowania) wykazanego za lata wcześniejsze. Jeśli więc podatnik koryguje te okresy rozliczeniowe, które były podstawą do wyliczenia wysokości zaliczek uproszczonych (czyli dochodu, który został przyjęty do obliczenia uproszczonych zaliczek), to w konsekwencji musi je zweryfikować.

I tak, jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w urzędzie skarbowym do końca roku poprzedzającego rok, w którym zaliczki są płacone w uproszczonej formie (np. do końca 2014 roku), to podatnik, który już wcześniej obliczył kwotę zaliczek na 2015 r., musi ją zmodyfikować – zwiększając lub zmniejszając ustaloną kwotę.

Jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w roku, w którym zaliczki są płacone w uproszczonej formie (czyli w 2015 r.), to kwota zaliczek ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, rozpoczynając od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została złożona korekta zeznania.

Modyfikacji zaliczek trzeba dokonać również wtedy, gdy wysokość dochodu za poprzednie okresy podatkowe przyjęte do obliczenia uproszczonych zaliczek są wynikiem decyzji organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Przykład 5
Zaliczki uproszczone

Przedsiębiorca opłacający podatek liniowy zdecydował, że w 2015 r. będzie wnosił zaliczki w formie uproszczonej. W tym celu do 20 lutego 2015 r. złożył oświadczenie w urzędzie skarbowym o wyborze tej formy. Wysokość zaliczek uproszczonych na 2015 r. obliczył na podstawie dochodu wykazanego w zeznaniu PIT-36L za 2013 r. (w 2012 r. przedsiębiorca poniósł stratę i nie może brać pod uwagę rozliczenia za ten rok przy obliczaniu kwoty zaliczek). W maju 2015 r. przedsiębiorca złożył korektę deklaracji PIT-36L za 2013 r. W 2013 r. uzyskał 60 tys. zł dochodu z działalności gospodarczej. Wykazał go w deklaracji złożonej w 2014 r.

Ustalona pierwotnie kwota zaliczki uproszczonej płaconej w 2015 r. – przy opodatkowaniu według 19-proc. liniowej stawki (od kwoty zaliczki przedsiębiorca może odjąć kwotę opłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75 proc. podstawy jej wymiaru):
60 tys. zł x 19 proc. = 11 400 zł
11 400 zł / 12 miesięcy = 950 zł.
W maju 2015 r. okazało się, że zadeklarowana przez przedsiębiorcę kwotą jest niezgodna z faktycznymi transakcjami opodatkowanymi i dokonanymi w ciągu roku ze względu na popełniony błąd rachunkowy i zawyżenie kosztów uzyskania przychodów. Po ponownym przeliczeniu przychodów i kosztów ostateczna kwota dochodu z działalności gospodarczej wyniosła 63 tys. zł. Podatnik złożył więc w maju 2015 r. korektę PIT-36L za 2013 r. W wyniku tego kwota zaliczek uproszczonych na 2015 r. powinna wynosić 997,5 zł (63 tys. zł x 19 proc. = 11 970 zł; 1/12 tej kwoty to 997,5 zł). Poczynając od czerwca, musi zwiększyć miesięczną kwotę zaliczek uproszczonych płaconych w 2015 r. o 47,5 zł (997,5 zł – 950 zł). Przedsiębiorca powinien też uregulować zaległości podatkowe dotyczące rozliczenia za 2013 r.

Odsetki

Podatnicy, którzy złożyli korektę deklaracji, są chronieni i nie muszą obawiać się sankcji karnych, w przypadku gdy w pierwotnej deklaracji została wykazana niższa kwota podatku niż ta, jaka faktycznie powinna zostać zadeklarowana. Aby uniknąć kary za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, trzeba jednak uiścić w całości kwotę podatku wraz powstałymi zaległościami. Ponadto podatnicy mogą również zapłacić niższą kwotę odsetek za zwłokę, jeśli w całości zapłacą należność podatkową w ciągu 7 dni od złożenia korekty. Wtedy mogą zapłacić 75 proc. stawki podstawowej. Obecnie podstawowa stawka wynosi 8 proc., obniżona zaś 6 proc. w stosunku rocznym.

Zawieszenie prawa

Prawo do korekty deklaracji podatkowej ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą. Korekta złożona w takim przypadku nie wywołuje skutków prawnych (art. 81b par. 1 pkt 1 i par. 2 ordynacji podatkowej). Zawieszenie dotyczy jednak uprawnień do korekty tylko tych deklaracji, w których wykazano podatek lub zaliczkę, w stosunku do których prowadzona jest kontrola lub postępowanie podatkowe.

Niekiedy zdarza się tak, że podatnicy dokonują korekty deklaracji mimo uzyskania niekorzystnej interpretacji indywidualnej od organu podatkowego, który uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Mimo takiego stanowisk organu podatnik nie jest pozbawiony prawa do korekty deklaracji. Do tej kwestii odniósł się NSA. W wyroku z 25 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 484/12) sąd stwierdził, że określone w art. 14k oraz art. 14m w związku z art. 81b ordynacji podatkowej skutki interpretacji indywidualnej oraz zawieszenia prawa do korekty nie zawierają w tym zakresie żadnych ograniczeń dla podatnika.

Z urzędu

Na koniec warto wspomnieć, że w ściśle określonych przypadkach i pod określonymi warunkami możliwe jest także korygowanie deklaracji z urzędu przez organ podatkowy (tylko za zgodą podmiotu zainteresowanego). Taka sytuacja (samodzielna korekta deklaracji przez organ) może wystąpić tylko w kwestiach czysto technicznych lub jeśli pomyłka polega na oczywistych omyłkach lub błędach rachunkowych. Zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty zwrotu podatku lub wysokości straty w wyniku tej korekty nie może przekroczyć 1000 zł (art. 274 par. 1 ordynacji podatkowej).

Podstawa prawna
Art. 21 par. 2 i 3, art. 70, art. 75, art. 81–81c ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613).
Par. 5 ust. 1–2 rozporządzenia ministra finansów z 24 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone (Dz.U. poz. 1537 ze zm.).

PODSUMOWANIE
* Uprzednio złożoną deklarację mogą skorygować podatnicy, płatnicy i inkasenci.
* Nie ma znaczenia, czy podatnik składał pierwotne zeznanie roczne w formie papierowej czy elektronicznej. W obu przypadkach może złożyć korektę w formie elektronicznej.
* Korekta może dotyczyć jedynie zobowiązań podatkowych, które nie uległy przedawnieniu.

Ważne
Korektę zeznania wraz z uzasadnieniem składa się w formie:
papierowej – w siedzibie urzędu skarbowego, lub za pośrednictwem operatora pocztowego, lub
elektronicznej – za pomocą interaktywnego formularza w systemie e-Deklaracje (www.e-deklaracje.gov.pl). Do korekty deklaracji PIT nie jest konieczny kwalifikowany podpis elektroniczny

W przypadku podziału spółek kapitałowych korekta deklaracji i zeznań podatkowych CIT (związana z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa – ZCP, która zostanie przejęta przez spółkę przejmującą), za okres przypadający przed dniem podziału, złożonych przez spółkę dzieloną i skutki podatkowe związane ze złożeniem tych korekt, będą w każdym przypadku ciążyć na spółce dzielonej.

Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 stycznia 2015 r. (nr IBPBI/2/423-1274/14/KP)

Gdy przedsiębiorca – podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – zawarł ze spółką w 2011 r. umowę najmu hali stanowiącej jego własność, a w 2011 r., 2012 r. i 2013 r. wystawił aneksy do umowy najmu podwyższające miesięczny czynsz na każdy rok, a następnie po przesłaniu poszczególnych aneksów do spółki podatnik fakturował czynsz uwzględniając podwyżkę (podatnik wystawił faktury korygujące za 3 lata wstecz, natomiast zwrot nadpłaty rozłożono na 13 miesięcznych rat począwszy od sierpnia 2014 r. do sierpnia 2015 r.), to korekty należy dokonać w dacie powstania przychodu. Będzie to dzień wystawienia pierwotnych faktur w latach 2011, 2012, 2013 i 2014. Nieprawidłowe jest stanowisko podatnika, że korekty przychodu należy dokonać w miesiącu sierpniu 2014 r. – w miesiącu zwrotu pierwszej raty nadpłaty
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 20 listopada 2014 r. (nr
ITPB1/415-942/14/MW)

…i sąd

W sytuacji wystawienia faktur korygujących z tytułu udzielenia rabatów (zwrotu sprzedanych towarów, niewykonania usługi w pełnym zakresie) po złożeniu zeznania podatkowego za dany rok podatkowy osoba prawna powinna złożyć korektę zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na druku CIT-8 za rok, w którym wystąpił przychód należny za rok podatkowy, tj. w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej sprzedaży (wykonania usługi)
Wyrok NSA z 1 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2134/12, prawomocny

Po upływie okresu przedawnienia zobowiązania za dany rok podatkowy ani organ nie może weryfikować takiego rozliczenia, ani też sam podatnik nie może złożyć skutecznej korekty deklaracji dotyczącej tego okresu. W związku z przedawnieniem zobowiązania podatkowego (za 2003 r.) domniemywa się, że koszty i przychody tego roku zostały rozliczone prawidłowo
Wyrok NSA z 14 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 790/12, prawomocny

Jedyną możliwością weryfikacji danych zawartych w deklaracji (korekcie), stanowiącej swoiste oświadczenie wiedzy podatnika, jest złożenie kolejnej deklaracji, odmiennej w swej treści od deklaracji poprzednio złożonej. Żadna inna forma skorygowania danych zawartych w deklaracji w przepisach prawa podatkowego nie została przewidziana – czy to w postaci „cofnięcia”, czy „anulowania” deklaracji.

Wyrok WSA we Wrocławiu z 3 kwietnia 2015 r., sygn. akt I Sa/Wr 1186/13, nieprawomocny

Wynikające z art. 81b ordynacji podatkowej zawieszenie uprawnienia podatnika do skorygowania deklaracji podatkowej na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej wskazuje na intencję ustawodawcy do pozostawienia po stronie organów wyłączności w zakresie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego. W tym okresie podatnik nie ma możliwości jakiejkolwiek skutecznej ingerencji w określanie wysokości zobowiązania podatkowego, przy czym z art. 81b ordynacji podatkowej nie wynika możliwość rozróżnienia sytuacji złożenia „zwykłej” deklaracji korygującej i deklaracji korygującej „anulującej” poprzednią deklarację korygującą.
Wyrok WSA w Opolu z 7 lutego 2014 r., sygn. akt I Sa/Op 338/13, nieprawomocny

Złożenie skorygowanej deklaracji bez uzasadnienia nakłada na organ podatkowy obowiązek wezwania składającego tę deklarację do udzielenia niezbędnych wyjaśnień w trybie art. 274a par. 2 ordynacji podatkowej. Pisemne uzasadnienie przyczyny korekty (o czym mówi art. 81 par. 2 ordynacji podatkowej) podatnik składa niejako „dla organu”, ażeby to organ wiedział, dlaczego korekta została złożona. Tym samym organ musi pozyskać wiedzę o przyczynie złożenia korekty. Złożenie deklaracji korygującej jest dla organu podatkowego wiążące, co oznacza, że jeśli określony przepis przyznaje podatnikowi prawo do złożenia korekty, organ co do zasady nie może odmówić jej przyjęcia. Może jedynie wezwać podatnika o wskazania przyczyn jej złożenia

Wyrok NSA z 8 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 973/12, prawomocny

Zgodnie z ordynacją podatkową podatnicy, płatnicy, inkasenci oraz osoby, które były wspólnikami spółki cywilnej w chwili rozwiązania spółki, mają prawo do złożenia skorygowanej deklaracji. Mogą oni wielokrotnie korygować deklaracje. Możliwa jest przez to korekta już uprzednio skorygowanej deklaracji. Korekta deklaracji w podatkach powstających z mocy prawa (np. do takich podatków zalicza się podatek od czynności cywilnoprawnych) w tym trybie prowadzi co do zasady do zmiany wysokości kwoty powstałego już zobowiązania podatkowego. Korygując deklarację w tych podatkach, podatnik ma prawo do zmniejszenia lub zwiększenia już powstałego zobowiązania ze skutkiem wstecznym.
Wyrok NSA z 25 lutego 2014 r., sygn. II FSK 484/12 ,prawomocny

Skorygowaniu deklaracji powinno towarzyszyć złożenie pisemnego uzasadnienia dokonania korekty. Przepisy ordynacji podatkowej nie określają bliżej formy ani treści tego uzasadnienia. Powinno być ono dokonane pisemnie i – jak się wydaje – nie na formularzu deklaracji. Wskazuje na to treść art. 81 par. 2 ordynacji, gdzie wskazuje się, że uzasadnienie powinno być dołączone do deklaracji.

Wyrok NSA z 8 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 973/12, prawomocny

Złożenie po wszczęciu egzekucji administracyjnej skorygowanej deklaracji podatkowej, wykazującej mniejszą kwotę podatku do zapłaty niż w pierwotnej deklaracji podatkowej, nie zobowiązuje organu egzekucyjnego do umorzenia prowadzonego postępowania egzekucyjnego w tej części.
Wyrok NSA z 22 maja 2013 r., sygn. akt II FSK 1598/12, prawomocny