Podatnik, który dojeżdża komunikacją publiczną na kontrolne wizyty lekarskie, nie może odliczyć od PIT wydatków na bilety. Ulga rehabilitacyjna przysługuje tylko wtedy, gdy w trakcie tych wizyt pacjent poddawany jest zabiegom o charakterze leczniczo-rehabilitacyjnym. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny, przyznając rację ministrowi finansów.
Podatniczka, która jest emerytką z II grupą inwalidzką z orzeczoną stałą niezdolnością do pracy, wystąpiła o interpretację indywidualną. We wniosku o nią wyjaśniła, że okresowo korzysta z leczenia poza miejscem zamieszkania i dojeżdża do jednostek medycznych środkami komunikacji miejskiej. Spytała ministra m.in. o to, czy koszty dojazdu na wizyty kontrolne oraz do sanatorium są objęte ulgą rehabilitacyjną, a jeśli tak, to do jakiej wysokości. Sama twierdziła, że powinny podlegać odliczeniu.
Minister finansów uznał jej stanowisko za prawidłowe w części dotyczącej dojazdów do sanatorium, a za nieprawidłowe – w odniesieniu do dojazdów na konsultacje lekarskie oraz odpłatności za wizyty kontrolne (badania lekarskie). Wyjaśnił, że te ostatnie koszty nie mieszczą się w katalogu wydatków uprawniających do odliczeń. Katalog ten zawarty jest w art. 26 ust 7a ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem ulgą objęty jest m.in. odpłatny konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne karetką pogotowia albo innymi środkami transportu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w pełni podzielił stanowisko ministra finansów. Skargę podatniczki oddalił też NSA. Podkreślił, że nie każda wizyta lekarska ma charakter leczniczo-rehabilitacyjny. Natomiast argument podatniczki, że w trakcie wizyt lekarskich często wykonywane są zabiegi, dotyczy już kwestii odnoszącej się do stanu faktycznego. Jeśli rzeczywiście zabiegi o charakterze leczniczo-rehabilitacyjnym są wykonywane, to ulga przysługuje – podkreślił NSA. Nie można jednak tego zweryfikować w sprawie, która dotyczy interpretacji podatkowej.
Wyrok jest prawomocny.
Ulga rehabilitacyjna
Odliczeniu podlegają wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
A. Wydatki limitowane poniesione m.in. na:
● używanie samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, na potrzeby związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – maksymalna kwota odliczenia w roku podatkowym wynosi 2280 zł,
● leki, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub czasowo. W tym wypadku odliczeniu podlegają wydatki w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy wydatkami faktycznie poniesionymi w danym miesiącu a kwotą 100 zł.
B. Wydatki nielimitowane poniesione m.in. na:
● przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
● zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
● odpłatny pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (a także odpłatny przejazd do tych miejsc pobytu środkami transportu publicznego),
● opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
● kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia (oraz odpłatny przejazd środkami transportu publicznego na te kolonie i obozy),
● odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego; osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16, również innymi niż karetka środkami transportu sanitarnego.
Ulgę odlicza się od dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej albo od przychodu w przypadku opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Ulgę rozlicza się na formularzu PIT/O, który dołącza się do rocznego zeznania podatkowego PIT-36, PIT-37 lub PIT-28.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 28 listopada 2013 r., sygn. II FSK 2853/11. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia