Subskrybuj nas na Youtube
Pracownik, który ze względów sanitarnych nie może wnosić na teren zakładu własnego jedzenia, może żywić się na koszt pracodawcy bez konieczności płacenia podatku dochodowego – wynika z interpretacji dyrektora KIS.
Spółka zajmująca się hodowlą trzody chlewnej we wniosku o interpretację poinformowała, że z uwagi na profil działalności jest zobowiązana do przestrzegania przepisów sanitarnych i weterynaryjnych mających na celu m.in. zapobieganie afrykańskiemu pomorowi świń (ASF). W związku z tym wprowadziła wiele obostrzeń polegających m.in. na zakazie wnoszenia na teren zakładu jakiegokolwiek pożywienia. – Posiłki są zapewniane przez pracodawcę, który kupuje je od firmy cateringowej – poinformowała spółka. I spytała, czy wartość tych posiłków stanowi przychód pracowników, a ona jako płatnik jest zobowiązana do potrącenia z tego tytułu zaliczek na PIT.
Spółka uznała, że nie ciążą na niej obowiązki płatnika w tym zakresie. Argumentem był wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) w sprawie przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Powołując się na jego tezy, spółka przyznała, że posiłki są wydawane za zgodą pracowników i można ustalić korzyść, jaką z tego tytułu uzyskuje każdy z nich. Wskazywała jednak, że nie został spełniony trzeci z warunków wskazanych przez TK do opodatkowania świadczenia, bo posiłki nie są wydawane w interesie pracowników, tylko w interesie pracodawcy. – Zakaz wnoszenia własnych posiłków przy braku zapewnienia ich przez pracodawcę powodowałby spadek efektywności – wskazywała spółka. Podkreślała, że praca jest fizyczna i wykonywana przez 8 godzin dziennie. Wskazywała, że dzięki fundowanym przez nią posiłkom zmniejsza się ryzyko łamania obostrzeń i przemycania własnego jedzenia. W efekcie maleje ryzyko rozprzestrzeniania się ASF i wybicia wszystkich świń, a więc de facto zakończenia działalności firmy.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał, że PIT od posiłków nie będzie, bo ich zapewnienie leży w tym przypadku wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie pracowników, którzy nie mieliby powodu do korzystania z tej usługi, gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków pracowniczych. Zasada ta dotyczy wszystkich świadczeń, które gwarantują higieniczne i bezpieczne warunki pracy i umożliwiają jej prawidłowe wykonywanie. – Takie świadczenia są realizowane przede wszystkim w interesie pracodawcy, a dla pracownika nie stanowią dochodu będącego przedmiotem opodatkowania – wyjaśnił dyrektor.
Interpretacjadyrektora KIS z 25 sierpnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.479.2020.1.RR
