Do końca 2022 r. liczba przestępstw, za które sąd musi nałożyć na sprawcę obowiązek zapłaty świadczenia w wysokości co najmniej 5 tys. zł na Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej (tzw. Fundusz Sprawiedliwości), była znikoma. Dotyczyło to skazanych za jazdę w stanie nietrzeźwości (art. 178a par. 1 k.k.), którzy w największym stopniu zasilają fundusz, pijanych diagnostów (art. 180 k.k.) czy sprawców czynów z art. 179 k.k. (dopuszczenie do ruchu niesprawnego pojazdu albo do kierowania osoby bez uprawnień lub pijanej) oraz art. 180 k.k. Teraz, po zmianach kodeksu karnego na mocy nowelizacji z 5 sierpnia 2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 1855), które obowiązują od początku 2023 r., ten katalog, określony w art. 42a par. 2 k.k., został znacząco poszerzony (patrz: ramka).
Z kolei konieczność orzeczenia obowiązkowego świadczenia w wysokości min. 10 tys. zł dotyczyła tylko dwóch przestępstw. Zgodnie z art. 42a par. 3 środek ten stosowano tylko wobec kierowców powtórnie złapanych na jeździe w stanie nietrzeźwości, którzy spowodowali wypadek w takim stanie lub uciekli z miejsca zdarzenia (art. 178a par. 4) oraz wobec sprawców fałszywego alarmu bombowego (art. 224a k.k.). Teraz dochodzą do tego przestępstwa z art. 202 par. 3 lub 4 lub 4a k.k., art. 258 par. 2 i 3 k.k. oraz art. 263 par. 1 k.k.