Ustawa zobowiązuje profesjonalnych pełnomocników do informowania organów powołanych do zwalczania procedery prania pieniędzy o tzw. beneficjentach rzeczywistych, do których trafiają pieniądze. Rozwiązanie to od początku budziło obawy samorządów prawniczych, gdyż może być furtką dla organów ścigania do naruszania tajemnicy obrończej, adwokackiej i radcowskiej.
Samorząd adwokacki postanowił przyjść swoim członkom z pomocą. Naczelna Rada Adwokacka (NRA) opracowała projekt uchwały w sprawie szczegółowych wymogów wynikających z ustawy AML dotyczących świadczenia pomocy prawnej. Dokument doprecyzowuje pojęcia stosowane w ustawie z uwzględnieniem specyfiki pracy adwokata. Przykładowo w par. 5 podkreślono, że dokumentacja AML (od ang. anti-money laundering) jest objęta tajemnicą adwokacką, a w przypadku świadczenia pomocy prawnej polegającej na obronie w sprawie karnej lub karnej skarbowej – tajemnicą obrończą. Może być udostępniona uprawnionym organom władzy wyłącznie na podstawie i w trybie określonym przepisami ustawy AML. A jeżeli jakaś konkretna dokumentacja nie może być przekazana właściwym organom, adwokat musi umieścić na niej widoczną adnotację do wyłączenia z art. 41 ust. 3 lub art. 75 tej ustawy.