Skargę złożoną do Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu strona skarżąca może wycofać w każdej chwili przed wydaniem wyroku w sprawie. Nie musi też podawać powodu wycofania tej skargi.
Zgodnie z regulaminem TSUE, jeżeli skarżący poinformuje Trybunał, na piśmie lub podczas rozprawy, że zamierza cofnąć skargę, prezes TSUE podejmuje decyzję o wykreśleniu sprawy z rejestru Trybunału.
Regulamin mówi też, że jeżeli przed wydaniem orzeczenia strony zawrą ugodę i poinformują Trybunał o zrzeczeniu się wszelkich roszczeń, prezes postanawia o wykreśleniu sprawy z rejestru.
W przypadku, gdy TSUE na wniosek strony skarżącej wyda orzeczenie o ustanoweniu środków tymczasowych, wraz z wycofaniem skargi środki te przestają obowiązywać.
Trybunał Sprawiedliwości jest organem, który rozpatruje skarg przeciwko państwom lub instytucjom, które nie dopełniły zobowiązań wynikających z prawa UE.
Skargi te są wnoszone przez Komisję Europejską, po postępowaniu poprzedzającym wniesienie skargi, które umożliwienia państwu członkowskiemu przedstawienia uwag. Jest to tak zwana procedura naruszenia prawa unijnego.
Skargi do TSUE mogą być też wnoszone przez państwo członkowskie przeciwko innemu państwu członkowskiemu.
Rolą Trybunału jest potwierdzenie, że państwo członkowskie naruszyło prawo – w takim przypadku państwo członkowskie jest zobowiązane do natychmiastowego usunięcia uchybienia.
Jeżeli w wyniku kolejnej skargi Trybunał stwierdzi, że dane państwo członkowskie nie zastosowało się do wyroku, może nałożyć na nie karę finansową (ryczałt lub okresową karę pieniężną) w wysokości określonej przez Trybunał.
Do każdej sprawy wnoszonej do Trybunału Sprawiedliwości przydzielany jest sędzia („judge-rapporteur”) i rzecznik generalny. Postępowanie w sprawie wniesionej do Trybunału składa się z dwóch etapów.
Pierwszy to procedura pisemna. Strony postępowania przedstawiają w ramach tego etapu Trybunałowi pisemne oświadczenie. Pisemne uwagi mogą być również przedstawione przez organy krajowe, instytucje UE, a w niektórych przypadkach przez osoby fizyczne.
Sędzia opracowuje sprawozdanie, podsumowując oświadczenia i uwagi, a następnie sprawa poddawana jest pod dyskusję na posiedzeniu ogólnym Trybunału, podczas którego podejmuje się decyzje ws. liczby sędziów, którzy będą zajmować się daną sprawą (3, 5 lub 15 sędziów), w zależności od wagi i stopnia złożoności sprawy oraz konieczność przeprowadzenia procedury ustnej i wydania oficjalnego oświadczenia przez rzecznika generalnego.
Drugi etap to procedura ustna, czyli posiedzenie jawne. Adwokaci obu stron mogą przedstawiać swoje argumenty przed sędziami i rzecznikiem generalnym, którzy mogą zadawać im pytania. Jeżeli Trybunał zadecydował, że konieczna jest opinia rzecznika generalnego, wydaje on ją kilka tygodni po przesłuchaniu. Następnie sędziowie odbywają naradę i wydają wyrok.
Strona skarżąca może złożyć tez w skardze wniosek o nałożenie tzw. środków tymczasowych. Takie wnioski mają na celu uzyskanie zawieszenia wykonania aktu wydanego przez instytucję, który jest również przedmiotem skargi, lub zastosowanie innego środka tymczasowego, który jest niezbędny w celu uniknięcia poważnej i nieodwracalnej szkody, jaką poniosłaby jedna ze stron. Trybunał może przychylić się do wniosku w skardze lub go odrzucić.