W jednym ze szpitali powiatowych związki zawodowe od lipca 2008 roku pozostawały w sporze zbiorowym z samorządem. Dopiero 29 wrześniu 2009 r. doszło do porozumienia między protestującymi a powiatem odpowiadającym za opiekę medyczną.
Na podstawie tego konsensusu osoby zatrudnione w zespole opieki zdrowotnej miały gwarancje zatrudnienia i wynagrodzenia, na obowiązującym w tym okresie poziomie (przez okres jednego roku). Jednocześnie pracownicy, którzy mogli być zwolnieni z przyczyn innych niż wina zatrudnionego, uzyskali prawo do dodatkowej odprawy w wysokości miesięcznego wynagrodzenia brutto pomnożonego przez liczbę miesięcy, o którą skrócono umowę.
W tym czasie, do 22 czerwca 2010 r., trwały przekształcenia własnościowe placówki. Tego dnia szpital działający już jako nowa spółka prawa handlowego została wpisana do rejestru zakładów opieki zdrowotnej. Faktycznie rozpoczęła ona działalność dopiero 1 lipca 2010 r. Właśnie wówczas miało nastąpić przejęcie pracowników likwidowanego ZOZ.
Nim to jednak nastąpiło, placówka zwolniła część pracowników, w tym skarżącego, zatrudnionego na stanowisku wicedyrektora ds. medycznych. Zainteresowanemu wypowiedziano umowę 31 maja 2010 r. Mimo że jego umowa obowiązywała do końca grudnia 2014 roku.
Wicedyrektor wystąpił do powiatu o wypłatę odprawy za niedotrzymanie gwarancji zatrudnienia (z ustawowymi odsetkami). Sąd I instancji przyznał mu prawo do takiego odszkodowania. Sędziowie wskazali, że podstawą roszczenia jest uznanie porozumienia jako formy świadczenia na rzecz osoby trzeciej w rozumieniu art. 393 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).
Powiat odwołał się od tego orzeczenia do sądu apelacyjnego. Ten zaś uznał, że ochrona dotyczy wyłącznie okresu od powstania nowej spółki.
Zainteresowany złożył więc kasację do Sądu Najwyższego, który po zbadaniu sprawy potwierdził jej zasadność. Wyrok został więc uchylony, a sprawa został przekazana do ponownego rozpoznania w II instancji.
Sędziowie wskazali, że sąd apelacyjny oceniając sprawę pominął istniejącą wówczas sytuację w szpitalu, przebieg negocjacji oraz cel, jakiemu miało służyć porozumienie. Ich zdaniem nie ma podstaw do uznania, że gwarancja zatrudnienia dotyczyła wyłącznie okresu roku, licząc od zatrudnienia w nowej spółce, która powstała 1 lipca 2010 r.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 4 czerwca 2013 r., sygn. akt II PK 293/12.