Subskrybuj nas na Youtube
Placówka musi odprowadzać składki za swojego pracownika – lekarza, który z inną przychodnią zawarł umowę jako prowadzący działalność gospodarczą, ale na jej podstawie nadal świadczy usługi na rzecz szpitala pracodawcy – orzekł Sąd Najwyższy.
Źródłem sprawy była kontrola ZUS przeprowadzona w Centrum Medycznym w P. (szpital, który został skomercjalizowany i działa jako powiatowa spółka z o.o.), w wyniku której został on zobligowany do odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu dodatkowego zatrudnienia niektórych lekarzy.
Placówka podpisała umowę z ówczesnym niepublicznym zakładem opieki zdrowotnej S., na podstawie której miał on wykonywać na rzecz szpitala niektóre usługi medyczne. Problem polegał na tym, że S. zatrudniał lekarzy będących pracownikami Centrum Medycznego w P. i wykonywali oni zlecone przez NZOZ usługi na rzecz szpitala (czyli swojego pracodawcy). W tej sytuacji ZUS uznał, że lekarze – mimo że zatrudniani byli przez NZOZ – w istocie wykonywali nadal pracę na rzecz Centrum Medycznego. W tej sytuacji, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, szpital także powinien za tych lekarzy opłacić wszystkie składki.
Placówka odwołała się od tej decyzji, wskazując, że lekarze wykonywali usługi na rzecz NZOZ nie jako osoby fizyczne, ale jako przedsiębiorcy – osoby wykonujące działalność zawodową. Umowy podpisywano z gabinetami lekarzy prowadzących prywatne praktyki lecznicze. Ponadto, jak argumentował szpital, nie były to umowy o świadczenie usług czy zlecenia, ale o udzielanie świadczeń zdrowotnych, niewymienione w art. 8 ust. 2 ustawy systemowej.
Tej argumentacji nie przyjęły jednak sądy, które oddalały kolejno odwołanie, apelację i skargę kasacyjną. SN w uzasadnieniu wyroku wyjaśnił, że w tym wypadku mamy do czynienia ze zwykłą cywilnoprawną umową o świadczenie usług określoną w art. 750 kodeksu cywilnego. I nie ma znaczenia, czy podpisał ją lekarz prowadzący działalność pozarolniczą (prywatną praktykę lekarską), czy lekarz jako osoba fizyczna. – Zawarł stosowną umowę ze zleceniodawcą i na jej podstawie wykonuje usługi na rzecz własnego pracodawcy. Ważne jest jedynie to, że zawarł umowę o świadczenie usług z osobą trzecią i na jej podstawie nadal wykonuje te usługi na rzecz swojego pracodawcy – podkreśliła sędzia Beata Gudowska.
ORZECZNICTWO
Wyrok SN z 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt I UK 182/16.
