Bardzo dobrze, że pani Bożena nie dała się namówić dotychczasowemu właścicielowi mieszkania na zaproponowaną przez niego formę umowy. Gdyby przekazała mu pieniądze za lokal, a umowa została zawarta ustnie, wszystko wskazuje na to, że formalnie nie stałaby się pełnoprawną właścicielką mieszkania. Nie mogłaby zostać wpisana do księgi wieczystej lokalu i w efekcie mieszkanie nie należałoby do niej. Umowa musi być sporządzona na piśmie w obecności notariusza. Tylko taka forma gwarantuje, że własność lokalu zostanie przeniesiona na kupującego.
Oczywiście umowę ustną możemy zawrzeć jako przedwstępną, kiedy deklarujemy chęć zakupu. Formalnie nie ma ona jednak mocy prawnej, co oznacza, że gdyby któraś ze stron zmieniła zdanie lub sprzedający podniósł cenę nieruchomości, to mają prawo tak zrobić. Jeśli więc już zdecydujemy się na transakcję, nigdy się na nią nie zgadzajmy. Warto o tym pamiętać, tym bardziej że jedynie akt notarialny pozwala na sporządzenie ważnej umowy darowizny, co może mieć znaczenie w przyszłości.
Przed przygotowaniem aktu notarialnego rejent sprawdza stan prawny nieruchomości i to, kto jest wpisany do księgi wieczystej jako właściciel.
Istotne jest również, że podczas jego sporządzania powinny być obecne obie strony transakcji, których tożsamość została sprawdzona przez rejenta. W akcie powinno zostać zaznaczone, w jaki sposób została ona udokumentowana. Jeśli nieruchomość ma wejść do majątku wspólnego małżonków, to na spotkanie powinni stawić się oboje.
Podstawa prawna
Art. 79, art. 85, art. 92 ustawy z 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz.U. z 2014 r. poz. 164). Art. 73–74, art. 158 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121).