TEZA: Podjęcie przez gminę uchwały wskazującej, jakiego rodzaju biznesu nie chce w wynajmowanych przedsiębiorcom nieruchomościach, nie stanowi ograniczenia swobody działalności gospodarczej. Przedsiębiorca nie może się domagać wyeliminowania takiej uchwały z obrotu prawnego.
Sygn. akt III SA/Łd 422/16
POSTANOWIENIE WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W ŁODZI
z 6 lipca 2016 r.
STAN FAKTYCZNY
Przedsiębiorcy organizujący przedstawienia cyrkowe nie zgadzali się z uchwałą Rady Miasta Łodzi, w której ta zaapelowała do prezydenta miasta, aby podejmował działania, które będą zapobiegać lokalizacji objazdowych przedstawień i pokazów z udziałem zwierząt na terenach należących do samorządu. Uchwała w istocie miała formę stanowiska – apelu do prezydenta miasta, a więc organu podejmującego decyzje o dzierżawie przedsiębiorcom miejskich nieruchomości, by nie godził się na udostępnianie terenów, gdy wystąpi o to jakakolwiek firma organizująca pokazy cyrkowe z udziałem zwierząt. W uchwale rada sugerowała, by prezydent przyjął stosowne regulacje zakazujące m.in. dzierżawy terenów miejskich, dystrybucji w jednostkach organizacyjnych miasta (np. szkołach) biletów do cyrku, a także promocji wydarzeń cyrkowych z wykorzystaniem majątku miasta.
Przedsiębiorcy najpierw wezwali samorządowców do wycofania się z niefortunnego, ich zdaniem, brzmienia aktu, a gdy to nie poskutkowało – zdecydowali się zaskarżyć uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Ten jednak skargę odrzucił jako niedopuszczalną z przyczyn formalnych, ale – co interesujące z punktu podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – wypowiedział się również co do legalności tego typu aktów, ograniczających określoną działalność gospodarczą przez rady gmin na podległym im terenie.
Sekurytyzacja potrzebuje wsparcia. I je dostanie

Zobacz również
UZASADNIENIE
Skład orzekający stwierdził, że przedsiębiorcy nie mieli podstaw, aby zaskarżyć dokument. Opisywana uchwała nie jest ani aktem prawa miejscowego, ani innym aktem z zakresu administracji publicznej. WSA przypomniał, że nie każda uchwała rady miasta jest zaliczana do jednej z wyżej wymienionych kategorii. Sporna uchwała była po prostu swego rodzaju stanowiskiem jednego organu samorządowego wyrażonego w kierunku innego. Intencja rady gminy podejmującej zaskarżoną uchwałę jest więc jednoznaczna i ma ona być wezwaniem prezydenta do określonego zachowania w sprawie przedstawień z udziałem zwierząt – napisał sąd w uzasadnieniu. (...) Tym samym uchwała nierozstrzygająca władczo o prawach czy obowiązkach skarżących nie może podlegać zaskarżeniu na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. – dodał.
Co ciekawsze, sąd uznał, że uchwała nie naruszyła interesu przedsiębiorców organizujących pokazy. Wszystko dlatego, że najem nieruchomości komunalnych, aczkolwiek będących własnością gminy, nie jest przedmiotem żadnej regulacji o charakterze administracyjnoprawnym, a więc nie ma charakteru sprawy administracyjnej. WSA zauważył, że żaden przepis prawa materialnego nie daje przedsiębiorcom uprawnienia do wystąpienia z roszczeniem o najem nieruchomości należącej do miasta. Ponadto nie ma regulacji nakładającej na jednostki samorządu terytorialnego obowiązku wynajęcia przedsiębiorcom gminnych gruntów z przeznaczeniem na określoną działalność.
Sąd podkreślił, że problematyka wynajmu lokali i terenów komunalnych ma charakter cywilnoprawny. Należy bowiem pamiętać, że jednostka samorządu terytorialnego występuje nie tylko w obrocie publicznoprawnym (gdy np. nakłada na przedsiębiorców określone zobowiązania), ale i cywilnoprawnym. W przypadku najmu mamy do czynienia z tym drugim przypadkiem. Miasto, jak każdy właściciel nieruchomości, ma więc zagwarantowaną na gruncie ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) swobodę w podjęciu decyzji, czy w ogóle wynajmować daną nieruchomość, a jeśli tak, to w jakim celu i na jakich warunkach.
W stosunkach prywatnoprawnych żaden podmiot nie może skutecznie domagać się od lokalnych władz nawiązania umowy najmu. Innymi słowy, rada miasta mogła określić w uchwale intencyjnej, jakiego rodzaju biznesów nie życzy sobie w swoich nieruchomościach. W ten sposób nie została naruszona swoboda działalności gospodarczej.
Sąd zauważył przy tym, że uchwała nie wyklucza skarżących z grona najemców nieruchomości wchodzących w zasób gminy. Negatywne stanowisko organu odnosi się bowiem jedynie do przedstawień z udziałem zwierząt, a nie wszystkich przedstawień organizowanych przez skarżących, którzy – jak powszechnie wiadomo – w prezentowanym repertuarze oferują również program bez udziału zwierząt. Nie ma też przeszkód, aby strona skarżąca w celu organizowania swoich przedstawień na terenie miasta Ł. wynajmowała nieruchomości będące własnością prywatnych podmiotów.