Znaczenie ma wyłącznie przerwa pomiędzy okresami niezdolności do pracy spowodowanej chorobą pracownika. Zatem właściwą przerwą jest odstęp pomiędzy zakończeniem zwolnienia chorobowego przypadającego na 31 marca 2025 r. a początkiem następnego zwolnienia, również z powodu choroby, czyli od 31 maja 2025 r. Przerwa ta wynosi dokładnie 60 dni – liczona od 1 kwietnia do 30 maja 2025 r. włącznie.

W związku z powyższym niezdolność do pracy, która rozpoczęła się 31 maja 2025 r. i trwała do 13 czerwca 2025 r., należy potraktować jako kontynuację poprzedniego okresu zasiłkowego, rozpoczętego 9 stycznia 2025 r. i zakończonego 31 marca 2025 roku. Do okresu zasiłkowego spowodowanego chorobą nie wlicza się okresów niezdolności do pracy z innych tytułów, tj. opieki i macierzyństwa. Okres opieki nad chorą żoną pracownika od 1 do 11 kwietnia 2025 r. nie jest zatem zliczany do jednego okresu zasiłkowego z okresem jego choroby.

Czas niezdolności do pracy

Pojęcie okresu zasiłkowego, określone w art. 8 i 9 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa), odnosi się wyłącznie do okresów, w których pracownik jest niezdolny do pracy z powodu choroby. Przewiduje ona maksymalną długość tego okresu na 182 dni. W sytuacjach szczególnych, gdy niezdolność do pracy jest związana z ciążą lub została wywołana gruźlicą, okres ten jest dłuższy i wynosi maksymalnie 270 dni. Przy ocenie, czy poszczególne okresy niezdolności do pracy z powodu choroby należy zliczyć w ramach tego samego okresu zasiłkowego, kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy wystąpiły one bezpośrednio po sobie – czyli bez żadnej przerwy – lub czy ewentualna przerwa między nimi nie przekraczała 60 dni. Tylko w takich przypadkach kolejne zwolnienia lekarskie można zsumować w ramach jednego, wspólnego okresu zasiłkowego. [przykład 1]

PRZYKŁAD 1

Przerwa nieprzekraczająca 60 dni

Pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby od 25 marca do 2 kwietnia 2025 r. – łącznie 9 dni. Następnie, bez żadnej przerwy, kontynuował zwolnienie lekarskie od 3 do 16 kwietnia 2025 r., czyli przez kolejne 14 dni. Po pewnym czasie ponownie zachorował i uzyskał zwolnienie lekarskie obejmujące okres od 29 maja do 6 czerwca 2025 r. (9 dni). Ponieważ przerwa pomiędzy zakończeniem poprzedniej niezdolności do pracy a początkiem kolejnej nie przekroczyła 60 dni – w tym przypadku wyniosła dokładnie 42 dni – należy uznać, że wszystkie te okresy stanowią jeden okres zasiłkowy. W rezultacie łączny okres wykorzystywanego zasiłku chorobowego wynosi 32 dni.

Uwaga na wyjątek!

Od przedstawionej wyżej zasady istnieje wyjątek co do przerwy w niezdolności do pracy z powodu choroby, jeżeli następna niezdolność po przerwie występuje w trakcie ciąży. Dla takiej niezdolności należy rozpocząć nowy okres zasiłkowy. Nie dotyczy to niezdolności w związku z gruźlicą, więc jeśli zwolnienie z kodem literowym D pojawia się bezpośrednio po poprzednim zwolnieniu z innej przyczyny albo po przerwie krótszej niż 61 dni, niezdolność po przerwie stanowi jeden okres zasiłkowy z poprzednim okresem. [przykład 2]

Przykład 2

Nowy okres zasiłkowy

Pracownica chorowała od 17 lutego do 30 kwietnia 2025 r. (73 dni), a następnie od 20 maja do 18 czerwca 2025 r. (30 dni). Ostatnie zwolnienie lekarz oznaczył kodem literowym B, co oznacza ciążę, w związku z czym dla tej niezdolności do pracy z powodu choroby należy rozpocząć nowy okres zasiłkowy – wynosi on 30 dni i w przypadku kolejnych zwolnień przypadających na okres ciąży pracownica ma prawo do wykorzystania okresu zasiłkowego do wyczerpania pełnego wymiaru, wynoszącego 270 dni.

Należy wyraźnie podkreślić, że przerwa w pobieraniu zasiłków wynosząca równo 60 dni nie daje podstawy do otwarcia nowego okresu zasiłkowego. Oznacza to, że przerwa ta powinna wynosić co najmniej 61 dni, a ponowna niezdolność rozpoczynająca nowy okres zasiłkowy powinna wystąpić w 62 dniu. [przykład 3] Konkludując, przerwa:

  • krótsza niż 60 dni lub równa 60 dniom – oznacza ten sam okres zasiłkowy (z wyjątkiem ciąży po przerwie);
  • 61 dni i więcej – nowy okres zasiłkowy.

Przykład 3

Przerwa między chorobami – istotne jest, jak długo trwa

Pracownik chorował od 2 do 10 stycznia 2025 r. (9 dni), a następnie od 11 do 19 marca (9 dni) i od 20 do 30 marca 2025 r. (12 dni). Wszystkie wymienione okresy zliczono do jednego okresu zasiłkowego, ponieważ między niezdolnością do pracy z powodu choroby trwającą do 10 stycznia i ponowną od 11 marca przerwa nie przekroczyła 60 dni (trwała równo 60 dni), a ponowna niezdolność od 20 marca wystąpiła bezpośrednio po poprzedniej trwającej do 19 marca 2025 r. Następnie pracownik otrzymał zwolnienie od pracy z powodu choroby na okres od 31 maja do 13 czerwca 2025 r. (14 dni) i dla tej niezdolności należy rozpocząć nowy okres zasiłkowy, ponieważ przerwa między ustaniem poprzedniej niezdolności do pracy a powstaniem ponownej niezdolności przekracza 60 dni (od 31 marca do 30 maja – 61 dni). Nowy okres zasiłkowy wynosi 14 dni. ©℗

Podstawa prawna

• art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 501).