Subskrybuj nas na Youtube
Mam prawie 40 lat stażu pracy. Od kilku lat pracuję w zespole szkół na stanowisku kierowcy autobusu szkolnego. Przewożę dzieci do i ze szkoły. Wystąpiłem o emeryturę pomostową do ZUS.
Złożyłem świadectwa pracy oraz świadectwa wykonywania pracy w szczególnym charakterze na stanowisku kierowcy w transporcie publicznym. U pracodawców byłem wykazywany w ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Pracodawcy odprowadzali składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. ZUS jednak odmówił mi prawa do emerytury pomostowej. Nie zaliczył mi powyższego okresu jako pracy w szczególnym charakterze. Tym samym ponoć nie spełniam wymogu 15 lat pracy w szczególnym charakterze. Od decyzji ZUS chcę się odwołać. A może faktycznie ZUS ma rację?
Prawo do emerytury pomostowej w tym przypadku nie przysługuje. Pracy kierowcy autobusu związanej z przewozem dzieci szkolnych lub uczestników imprez według określonego harmonogramu nie można zaliczyć do prac o szczególnym charakterze określonych w pkt 8 zał. nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych. Praca kierowcy autobusu szkolnego nie jest pracą kierowcy wykonującego transport publiczny. W opisywanej sytuacji ubezpieczony przewoził dzieci zamieszkujące w gminie do i ze szkoły. Rozkład jazdy nie jest powszechnie dostępny. Także lokalizacja przystanków nie jest podana do publicznej wiadomości, a zależna od miejsc zamieszkania przewożonych uczniów. Określona trasa jest znana jedynie dzieciom i ich opiekunom. Mimo że przewozy odbywały się w regularnych odstępach czasu, to czas ten był uzależniony od planu zajęć uczniów szkoły. Takiego transportu nie można zaś zaliczyć do publicznego regularnego transportu zbiorowego zgodnie z ustawą o publicznym transporcie zbiorowym. Wynika to z art. 4 pkt 14 ustawy, który określa publiczny regularny transport zbiorowy jako powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w stałych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej. Natomiast o pracy kierowcy autobusu szkolnego mowa w ustawie o transporcie drogowym. Przewóz dzieci szkolnych autobusem można zdefiniować zgodnie z art. 4 pkt 9 jako niepubliczny przewóz regularny specjalny. Cechą charakterystyczną przewozu regularnego specjalnego jest przewożenie określonej kategorii pasażerów. I nie może z niego skorzystać każdy chętny pasażer. Ponadto nie musi odbywać się na trasie z klasycznym oznaczeniem przystanków, jak również nie musi być zamieszczony rozkład jazdy. Wystarczy, że przewóz ten będzie się odbywał zgodnie z harmonogramem znanym pasażerom, w tym wypadku uczniom i ich opiekunom. Sęk w tym, że nie jest on przewozem o charakterze publicznym. A tylko kierowcy transportu publicznego zbiorowego mają prawo do emerytury pomostowej.
Warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt opisywanej sytuacji. Ubezpieczony nadal pracuje. Tymczasem art. 4 pkt. 7 ustawy o emeryturach pomostowych określa, że warunkiem jej przyznania jest rozwiązanie stosunku pracy. Okoliczność ta jednak jest w tym przypadku bez znaczenia.
Podstawa prawna
•art. 4 pkt. 7, pkt 8 zał. nr 2 do ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1924).
•art. 4 pkt 14 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2475; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. 2494).
•art. 4 pkt 9 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2140; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1495)
