Pracownik znajduje się w okresie wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony. Nie rozliczył się jeszcze z telefonu służbowego. Otrzymałem jednak wniosek o wydanie świadectwa pracy złożony przez osobę trzecią. Czy muszę już wydać świadectwo pracy, skoro nie oddał telefonu? Czy jest na to jakiś termin? I czy w ogóle mogę je wydać obcej osobie, która podaje, że jest upoważniona do odbioru?
Obowiązek wydania świadectwa pracy pracownikowi wynika z art. 97 par. 1 kodeksu pracy (dalej: k.p.). Stanowi on, że w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest zobowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy. Termin jego wydania został doprecyzowany w par. 1a rozporządzenia w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania. Wynika z niego, że w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy o pracę na czas nieokreślony pracodawca wydaje świadectwo pracy w dniu, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy. Jeżeli w tym terminie nie jest to możliwe, pracodawca, nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia jego upływu, powinien przesłać świadectwo pracy na piśmie za pośrednictwem poczty albo doręczyć je w inny sposób pracownikowi lub osobie przez niego upoważnionej. Sąd Najwyższy w uchwale z 28 września 1976 r. (sygn. akt I PZP 41/76) wskazał, że zakład pracy czyni zadość temu obowiązkowi, gdy wręcza świadectwo pracy pracownikowi w miejscu jego dotychczasowego zatrudnienia, a gdy jest to niemożliwe lub utrudnione, gdy przesyła je do znanego mu miejsca pobytu pracownika najwcześniej, jak tylko może. Dodać też należy, że obowiązek ten pracodawca powinien spełnić bez względu na to, czy pracownik żądał wydania mu świadectwa pracy, a więc nawet bez jego wniosku (por. wyrok SN z 18 lutego 1976 r., sygn. akt I PR 1/76).
Podkreślenia wymaga to, że samo wypowiedzenie umowy o pracę nie stwarza po stronie pracodawcy obowiązku wydania świadectwa pracy, o ile okres wypowiedzenia jeszcze nie upłynął. W trakcie tego okresu mogą bowiem zajść zdarzenia, które np. spowodują, że treść świadectwa pracy nie będzie zgodna z faktami (m.in. w okresie tym stosunek pracy może ulec rozwiązaniu bez wypowiedzenia).
Ponadto nie jest prawnie dopuszczalne uzależnienie wydania świadectwa od spełnienia określonego warunku, np. rozliczenia się z pracodawcą z oddanego do używania telefonu służbowego. Oznacza to, że pracodawca powinien bezwzględnie wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Żadna okoliczność nie usprawiedliwia zatem opóźnienia w wydaniu tego dokumentu.
Pomiędzy art. 97 par. 1 k.p. a par. 2 ust. 1 rozporządzenia istnieją pewne rozbieżności co do możliwości wydania świadectwa pracy uprawnionemu podmiotowi. Zgodnie z kodeksem świadectwo wydaje się pracownikowi, a w myśl rozporządzenia można je wydać także osobie upoważnionej przez pracownika. Upoważnienie to musi mieć formę pisemną, przepisy nie wskazują jednak jego treści. Wskazane jest jednak, aby wprost dotyczyło ono odbioru świadectwa pracy pracownika, którego podpis znajduje się pod treścią upoważnienia oraz powinno możliwie szczegółowo identyfikować upoważnianego do odbioru.
Podstawa prawna
Art. 97 par. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
Par. 1a i par. 2 ust. 1 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz.U. nr 60, poz. 282 ze zm.).
