Przejęcie zarządzania usługą publiczną przez przedsiębiorstwo zobowiązane do jej świadczenia może oznaczać konieczność przejmowania pracowników, którzy do tej pory byli zatrudnieni przy realizacji takich zadań. Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 26 listopada 2015 r.

Sprawa, którą zajął się TSUE, dotyczyła hiszpańskiego przedsiębiorstwa publicznego ADIF świadczącego usługę przeładunku jednostek transportu. Na podstawie umowy o zarządzanie ADIF zleciło zarządzanie wspomnianą usługą innej firmie, która jednak wykonywała to świadczenie w obiektach i za pomocą sprzętu należącego do przedsiębiorstwa publicznego. Po ponad pięciu latach takiej współpracy ADIF nie przedłużyło zlecenia i poinformowało kontrahenta, że od tej pory samodzielnie będzie realizować przeładunek. Jednocześnie powiadomiło, że odmawia przejęcia pracowników firmy dotychczas realizującej usługę, którzy byli zatrudnieni przy zadaniach z nią związanych. W rezultacie kontrahent ADIF zwolnił część podwładnych, którzy zajmowali się wykonywaniem tego zlecenia. Jeden z nich złożył pozew do sądu pracy, twierdząc, że przedsiębiorstwo publiczne, które przejmuje wykonywanie usługi, powinno przejąć także pracowników kontrahenta. Sąd uwzględnił to powództwo, stwierdzając bezskuteczność zwolnienia oraz nakazując ADIF przywrócenie podwładnego do pracy. Przedsiębiorstwo odwołało się od tego wyroku, a sąd II instancji skierował pytanie prejudycjalne do TSUE. Trybunał bowiem nie rozpatrywał jeszcze kwestii, czy przejęcie bezpośredniego zarządzania usługą publiczną przez jednostkę zobowiązaną do tego oznacza przejęcie przedsiębiorstwa w rozumieniu dyrektywy Rady 2001/23/WE z 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.U. L 82, s. 16).
TSUE podkreślił, że wspomnianą dyrektywę stosuje się do sytuacji, w której przedsiębiorstwo, które zlecało innej firmie faktyczne wykonanie prac, postanawia rozwiązać tę umowę i wykonywać te zadania samodzielnie. Przejęcie musi jednak dotyczyć jednostki gospodarczej, która po takich zmianach zachowuje swoją tożsamość. To, że składniki majątku niezbędne do realizacji usługi nigdy nie przestały należeć do przejmującego (udostępniano je jedynie kontrahentowi), nie ma w tym przypadku znaczenia. TSUE uznał, że to hiszpański sąd musi teraz ocenić, czy w omawianych okolicznościach doszło do przejęcia przedsiębiorstwa.
ORZECZNICTWO
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 26 listopada 2015 r. w sprawie C 509/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia