Od 2011 r. zwolnienie z podatku dochodowego obejmuje jedynie tych mundurowych, którzy przynależą do jednostki wojskowej użytej poza granicami państwa, a nie do innych struktur, np. NATO – orzekł NSA.
Spory w takich sprawach ciągną się od lat. Fiskus uważa, że sztabowcy wyznaczeni do pełnienia służby w międzynarodowych strukturach wojskowych nie mają prawa do preferencji. Żołnierze z kolei chętnie powołują się na wyrok siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2011 r. (sygn. akt II FPS 5/10). Sąd stwierdził w nim, że zwolnienie dotyczy żołnierzy pełniących wojskową służbę za granicą, niezależnie od tego, czy wchodzili w skład jednostki użytej poza granicami RP. Wyrok ten jednak – co ważne – dotyczył art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o PIT w brzmieniu dziś już nieaktualnym.
W sprawie, którą ostatnio rozstrzygał NSA, chodziło o żołnierza, który decyzją ministra obrony narodowej został powołany na trzy lata na stanowisko w międzynarodowej strukturze wojskowej NATO. Liczył na to, że będzie mógł skorzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym. Powoływał się na art. 21 ust. 1 pkt 83, który zwalnia z podatku niektóre świadczenia otrzymywane przez żołnierzy pełniących służbę poza granicami Polski. Podatnik argumentował, że jest żołnierzem zawodowym, powołanym do struktur wojskowych i realizuje określone w przepisach cele (udział w konflikcie zbrojnym, wzmocnienie sił państwa albo państw sojuszniczych, misja pokojowa, zapobieganie aktom terroryzmu lub ich skutkom).
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu odmówił mu jednak prawa do zwolnienia. Przypomniał, że art. 21 ust. 1 pkt 83 został od 2011 r. znowelizowany. Po tej zmianie nie wszystkie kategorie żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami mogą korzystać z ulgi. Wyjaśnił, że preferencja przysługuje wyłącznie tym, którzy realizują określone w tym przepisie zadania w ramach jednostki wojskowej. Podatnik natomiast pełni służbę w międzynarodowych strukturach wojskowych, a nie w jednostce – argumentował fiskus.
Tak samo orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Wyjaśnił, że użyte w przepisie określenie „jednostka wojskowa” należy rozumieć zgodnie z nomenklaturą wojskową. Jednostką jest zatem pododdział, oddział albo inna jednostka organizacyjna skierowana za granicę przez prezydenta, a nie indywidualny żołnierz wyznaczony przez ministra obrony narodowej. Wojewódzki sąd administracyjny stwierdził, że rozróżnienie na żołnierzy skierowanych i wyznaczonych ma dla ulgi w PIT zasadnicze znaczenie.
Naczelny Sąd Administracyjny nie zgodził się z tą argumentacją, ale uznał, że wyrok sądu I instancji odpowiada prawu i żołnierz nie może skorzystać ze zwolnienia. NSA wyjaśnił, że wyrok siedmiu sędziów, na który powoływał się żołnierz, dotyczył przepisu obowiązującego do końca 2010 r. W 2011 r. został on znowelizowany i była to zmiana normatywna – wyjaśniła sędzia Beata Cieloch. Z uzasadnienia do projektu ustawy (druk 3366) wynikało, że wolą ustawodawcy nie było zwolnienie wszystkich żołnierzy, a jedynie tych, którzy wykonują określone zadania w ramach jednostek wojskowych, czyli realizują zadania czynnie – stwierdził NSA. Zdaniem sądu to właśnie ten czynny udział przesądza o prawie do ulgi, a nie – jak orzekł WSA – różnica między powołaniem i skierowaniem.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 724/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczeni
