Waloryzacja rent i emerytur odbywa się zawsze 1 marca danego roku. Jej wysokość poznajemy w lutym, po podaniu przez Prezesa GUS stosownych wskaźników makroekonomicznych za poprzedni rok. Od nich bowiem zależy, o ile wzrosną świadczenia emerytów.
Waloryzacja rent i emerytur odbywa się według wzoru, który zakłada podwyżkę o wskaźnik inflacji plus pewien procent realnego wzrostu płac.
Wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych jest średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów albo średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, jeżeli jest on wyższy od wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów.
To, o jaki procent realnego wzrostu płac, zostaną podniesione świadczenia jest przedmiotem corocznych negocjacji, w ramach Rady Dialogu Społecznego, przeprowadzanych w czerwcu, w roku poprzedzającym waloryzację. Jeżeli nie uda się uzgodnić wspólnego stanowiska, wówczas Rada Ministrów określa w terminie 21 dni od dnia zakończenia negocjacji, w drodze rozporządzenia, wysokość zwiększenia, biorąc pod uwagę informacje o prognozowanych wielkościach makroekonomicznych, w tym wielkość wskaźnika inflacji, stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok następny.
W 2018 roku wskaźnik ten wyniesie 20 proc.
Świadczenia od 1 marca 2018 roku wzrosną więc o wskaźnik inflacji + 20 proc. realnego wzrostu płac.
Najnowsza prognoza Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zakłada prognozowany wskaźnik waloryzacji w 2018 r. na poziomie 2,9 proc.
• najniższa emerytura - z 1000 zł do 1029 zł (podwyżka o 29 zł),
• przeciętna emerytura - z 2163,59 zł do 2226,33 zł (podwyżka o ok 62,74 zł),
• przeciętna renta z tytułu niezdolności do pracy - z 1611,37 zł do 1658,1 zł (podwyżka o ok. 46,73 zł),
• przeciętna renta rodzinna - z 1888,68 zł do 1943,45 zł (podwyżka o ok. 54,77 zł).