Starostwo powiatowe zajmuje się gromadzeniem i przetwarzaniem danych osobowych. Czy musi mieć też ustalone procedury odnośnie do ochrony tych danych?



Tak. Danymi osobowymi w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2135 ze zm.) są wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Należy jednak pamiętać, że ustawa ta dotyczy jedynie osób żyjących, a zatem odmowa przez pracowników samorządowych dostępu do urzędowych dokumentów o walorach historycznych, tj. wydanych 40–50 lat temu, których adresatami były osoby obecnie już nieżyjące, jest bezprzedmiotowa.
Prawnik nie musi znać się na wszystkim
Prawnik nie musi znać się na wszystkim

Zobacz również
Warto podkreślić, że dane osobowe to pojęcie bardzo szerokie, ponieważ mogą być nimi nie tylko podstawowe informacje identyfikujące osobę fizyczną, takie jak imię i nazwisko, PESEL czy adres zamieszkania, lecz także informacje odnoszące się do rozmaitych stosunków osobistych lub majątkowych danej osoby, tj. informacje o stanie zdrowia, posiadanym majątku czy też te dotyczące stanu cywilnego. Za dane wrażliwe (sensytywne) uważa się dane dotyczące poglądów politycznych, przekonań religijnych, o kodzie genetycznym, nałogach czy życiu seksualnym. Podstawowym obowiązkiem podmiotów przetwarzających dane osobowe jest obowiązek dołożenia należytej staranności przy ich przetwarzaniu. Niestety urzędy często zapominają o obowiązku zgłoszenia prowadzonych przez nich zbiorów do rejestracji generalnemu inspektorowi ochrony danych osobowych. Natomiast urzędy, w których dochodzi do powierzenia przetwarzania danych firmie zewnętrznej, powinny zawrzeć z tym podmiotem umowę w formie pisemnej, w której będą precyzyjnie określone zakres i cel przetwarzania danych. Należy wskazać, że polski system prawa przewiduje szeroką odpowiedzialność za bezprawne przetwarzanie danych osobowych. Poza odpowiedzialnością karną, niezgodne z prawem przetwarzanie danych osobowych może być podstawą odpowiedzialności dyscyplinarnej wynikającej z pragmatyk urzędniczych, a także odpowiedzialności cywilnej, której dochodzić można na zasadzie odpowiedzialności ogólnej określonej regulacjami kodeksu cywilnego.