Czy kierownik jednostki może wydać decyzję określającą wysokość podatku od nieruchomości pod napowietrznymi liniami energetycznymi w lesie według stawek dla gruntów przewidzianych dla prowadzenia działalności gospodarczej?
Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.) w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a między innymi stanowi, że podatnikami podatku od nieruchomości są posiadacze nieruchomości lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa, jeżeli wynika to z umowy zawartej z właścicielem gruntu, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że przez pojęcie „tytuł prawny”, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a ww. ustawy, należy rozumieć nie tylko typową umowę dzierżawy lub najmu, ale również inne szczególne formy prawne gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
Jeśli linie energetyczne przebiegają przez działki leśne Skarbu Państwa to Lasy Państwowe są odpowiedzialne za płacenie gminom podatku, przy czym gdy na nieruchomości posadowiona jest infrastruktura energetyczna, bardzo często organ podatkowy błędnie dokonuje kwalifikacji podatkowej. Sam fakt zajęcia nieruchomości pod linię energetyczną czy też inne rzeczywiste wykonywanie czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej nie wyklucza na trwałe prowadzenia działalności leśnej, wprowadza jedynie ograniczenia czasowe i rodzajowe (zob. wyrok NSA z 12 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 1155/14). Wójt powinien zatem wnikliwie dokonać oceny stanu faktycznego, w tym dokonać oględzin działki.
Natomiast jeśli Lasy Państwowe mają zawartą ze spółką energetyczną umowę z elementami posiadania służebności gruntowej wynikającą z potrzeby właściwej eksploatacji linii (wejście na grunt, oczyszczanie z drzew i krzewów), to w ocenie NSA nie wyklucza to faktycznego władztwa spółki energetycznej w rozumienia 336 k.c. nad gruntami leśnymi, na których posadowiono infrastrukturę energetyczną. A tym samym daje podstawy do obciążenia takiego posiadacza podatkiem od nieruchomości (wyrok NSA z 14 listopada 2008 r., sygn. akt FSK 482/08).