Nowelizacja ustawy o OSP jednoznacznie przesądza, że gminy będą miały prawo przeznaczyć z własnego budżetu pieniądze na szkolenia, wyżywienie czy galowe umundurowanie tych formacji. Będą także mogły wypłacać ekwiwalenty kandydatom na strażaków ratowników.

rozwiń ›

Sejm 7 lipca br. przyjął nowelizację ustawy z 17 grudnia 2021 r. o ochotniczych strażach pożarnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 194; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 658; dalej: ustawa o OSP.). Nowela, która w dniu oddania tego numeru do druku czeka już tylko na podpis prezydenta, znacząco poszerzy m.in. możliwości wspierania straży przez gminy, a przy okazji wprowadzi wiele innych zmian, poprawiających w dużej mierze niedoskonałości funkcjonującej od półtora roku ustawy. Nowe przepisy rozwieją przy tym liczne wątpliwości interpretacyjne co do finansowego zaangażowania gminy w działalność OSP. Ma to istotne znaczenie dla tych jednostek samo rządowych – realizują bowiem na rzecz OSP wiele zadań, co wiąże się z wydatkowaniem środków budżetowych. Nowelizacja usuwając wątpliwości interpretacyjne, wprowadza znacznie większą pewność prawa, co z pewnością jest korzystne. Nie trzeba bowiem przypominać, że gminy mogą dokonywać wydatków przede wszystkim z uwzględnieniem kryterium legalności, czego wymagają w szczególności przepisy ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1270; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 1273).

Przedstawiany zatem najważniejsze zmiany wprowadzane nowelizacją, które są istotne z punktu widzenia gmin, z wyraźnym zaakcentowaniem tych, które są związane z różnymi aspektami finansowymi działalności OSP oraz mają wpływ na realizację ustawowych zadań gminy z zakresu ochrony przeciwpożarowej wymagających ponoszenia wydatków z jej własnego budżetu.

Szkolenia możliwe z budżetu

Wprowadzono jednoznacznie możliwość finansowania szkoleń dla OSP przez gminy. W tym celu w art. 10 ust. 1 ustawy o OSP dodano nowy pkt 1a. Stanowi on, że w ramach realizacji zadania własnego w zakresie ochrony przeciwpożarowej gmina zapewnia, stosownie do posiadanych sił i środków, ochotniczym strażom pożarnym: „finansowanie szkoleń innych niż wskazane w art. 11 ust. 1 oraz szkoleń z zakresu kwalifikowanej pierwszej pomocy”. Nowo dodany przepis w sposób jednoznaczny legalizuje zatem wydatkowanie ze środków budżetu gminy wydatków na inne szkolenia aniżeli szkolenia strażaków ratowników OSP oraz kandydatów na strażaków ratowników prowadzone przez Państwową Straż Pożarną (bo takie właśnie są wymienione w art. 11 ust. 1 ustawy o OSP). W uzasadnieniu do projektu ustawy zmieniającej podkreślono, że nowy przepis nie obliguje gminy do finansowania tych szkoleń, ale jedynie daje im taką możliwość – o ile gmina ma siły i środki na te cele.

Wsparcie również dla szkoleń PSP

Wprowadzono też możliwość wydatkowania środków budżetowych przez gminy na rzecz Państwowej Straży Pożarnej w celu wsparcia finansowania szkoleń, które są prowadzone przez te jednostki na rzecz strażaków ratowników OSP oraz kandydatów na strażaków ratowników OSP. Chodzi o szkolenia, w tym specjalistyczne, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o OSP, zgodnie z którym prowadzi je nieodpłatnie PSP. W tym celu w art. 11 dodano nowy ust. 6 o treści: „Gmina może wspierać finansowo Państwową Straż Pożarną w prowadzeniu szkoleń, o których mowa w ust. 1, stosownie do posiadanych środków finansowych”.

Wyżywienie też uregulowane

Nie będzie już wątpliwości, że gmina może zapewnić, w ramach realizacji zadania własnego w zakresie ochrony przeciwpożarowej, „wyżywienie strażaków ratowników OSP podczas prowadzenia działań ratowniczych, udziału w działaniach ratowniczych oraz akcjach ratowniczych, udziału w działaniach prowadzonych przez inne służby, inspekcje i straże trwających co najmniej 6 godzin, a także szkoleniach, ćwiczeniach i zawodach sportowo-pożarniczych trwających co najmniej 8 godzin”. Takiej właśnie treści uprawnienie wprowadzono w art. 10 pkt 5 ustawy o OSP. Przy czym wskazano, że gmina ma to robić „stosownie do posiadanych sił i środków”.

W uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej wyjaśniono m.in., że to konieczność uzupełnienia niedopatrzenia, do jakiego doszło przy tworzeniu ustawy o OSP. „Do czasu wejścia w życie ustawy z 17 grudnia 2021 r. o OSP gminy finansowały te zadanie głównie na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2057; ost. zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 1088; dalej: u.o.p.). Ustawa z 17 grudnia 2021 r. uchyliła ten przepis. Jednocześnie, w wyniku nowelizacji ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (ustawą z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw; Dz.U. z 2020 r. poz. 1610), wskazano, iż organy Państwowej Straży Pożarnej mogą zapewnić wyżywienie m.in. członkom ochotniczych straży pożarnych (uczestniczących w określonym katalogu działań). Takie rozwiązanie powodowało wątpliwości interpretacyjne, dotyczące finansowania przez gminę wyżywienia strażaków ratowników OSP” – napisano w uzasadnieniu.

Opiekunowie z ubezpieczeniem

Nie będzie też wątpliwości, że gmina może pokryć koszty ubezpieczenia dla opiekunów młodzieżowych grup pożarniczych i dziecięcych drużyn pożarniczych. Nowe brzmienie zyskał bowiem ust. 1 pkt 2 w art. 10 ustawy o OSP:

„W ramach realizacji zadania własnego w zakresie ochrony przeciwpożarowej gmina zapewnia, stosownie do posiadanych sił i środków, ochotniczym strażom pożarnym: (…)

2) ubezpieczenie strażaków ratowników OSP i kandydatów na strażaków ratowników OSP oraz członków i opiekunów młodzieżowych drużyn pożarniczych i dziecięcych drużyn pożarniczych, w tym ubezpieczenie grupowe, od odpowiedzialności cywilnej i od następstw nieszczęśliwych wypadków, podczas wykonywania powierzonych zadań”. Do tej pory przepis ten nie wymieniał wprost wspomnianych opiekunów.

Kandydat też dostanie ekwiwalent

Nowe przepisy dadzą możliwość wypłacania przez gminę ekwiwalentu pieniężnego również kandydatom na strażaków ratowników OSP. Chodzi o ekwiwalent za uczestnictwo w działaniu ratowniczym, akcji ratowniczej, szkoleniu lub ćwiczeniu, o którym mowa w art. 15 ustawy o OSP. Ponadto nowe przepisy dają gminie możliwość wypłacania ekwiwalentu pieniężnego kandydatom na strażaków ratowników OSP, którzy brali udział w działaniach, o których mowa w art. 3 pkt 7 (zabezpieczanie obszaru chronionego właściwej jednostki ratowniczo-gaśniczej PSP).

W tym celu wprowadzono w art. 15 nowy ust. 1a o treści:

„Ekwiwalent pieniężny otrzymują również:

1) kandydat na strażaka ratownika OSP, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1,

2) strażak ratownik OSP, który brał udział w działaniach, o których mowa w art. 3 pkt 7 stosownie do posiadanych przez gminę środków finansowych”.

Z perspektywy funkcjonowania gminy i jej gospodarki finansowej to nowość istotna, ekwiwalenty są bowiem wypłacane z budżetu gminy. Warto jednak zauważyć, że dla takich grup osób jak kandydaci na strażaka ratownika czy strażaka ratownika biorącego udział w określonych działaniach na rzecz PSP wspomniany ekwiwalent nie będzie obligatoryjny. W uzasadnieniu projektu ustawy podkreślono, że przyznanie takiego prawa będzie fakultatywne i zależeć ma od możliwości (w szczególności finansowych) oraz potrzeb z zakresu ochrony przeciwpożarowej danej gminy. Przypomniano, że dotychczasowe przepisy ustawy o OSP nie przewidywały wypłaty z budżetu gminy ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 15 ust. 1, kandydatom na strażaka ratownika OSP, a jedynie strażakom ratownikom OSP po łącznym spełnieniu wszystkich warunków enumeratywnie określonych w art. 8.

Wynagrodzenie za każdą rozpoczętą godzinę

Istotne znaczenie dla gmin ma również zmiana w ust. 2 art. 15 ustawy o OSP, który ustala zasady naliczania wypłaty ekwiwalentu. Po zmianie wskazano w nim wprost, że „Ekwiwalent pieniężny nalicza się za każdą rozpoczętą godzinę liczoną od zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej lub gotowości do wyjazdu w celu realizowania zadań, o których mowa w art. 3 pkt 7, bez względu na liczbę wyjazdów w ciągu jednej godziny, a w przypadku kandydata na strażaka ratownika OSP – za każdą rozpoczętą godzinę szkolenia. Ekwiwalent pieniężny jest wypłacany z budżetu właściwej gminy”.

W uzasadnieniu do projektu ustawy podkreślono, że zmiana w ust. 2 stanowi odpowiedź na wątpliwości interpretacyjne dotyczące sposobu naliczania ekwiwalentu dla strażaków ratowników OSP w przypadku kilku wyjazdów, które mogą wystąpić w ciągu jednej godziny od zgłoszenia wyjazdu lub gotowości do wyjazdu.

Zmiana przepisów pozwoli rozwiać interpretacyjne wątpliwości, jakie miały gminy. Dotyczyły one m.in. tego, czy ekwiwalent należy liczyć w pełni od każdej rozpoczętej godziny, czy też płacić należy w zależności od liczby minut. Warto wspomnieć, że w interpretacji przepisów dotyczących ekwiwalentów kluczową rolę odgrywały dotychczas regionalne izby obrachunkowe, wydając stanowiska na piśmie.

Regionalna Izba Obrachunkowa w Poznaniu w piśmie z 10 lutego 2022 r. (znak WA-0280/3/2022) m.in. wskazała, że: „Zarówno uchylony przepis art. 28 ustawy o ochronie przeciwpożarowej, jak i obowiązujący od 1 stycznia 2022 r. przepis art. 15 ust. 2 ustawy o ochotniczych strażach pożarnych stanowi, że wysokość ekwiwalentu ustala się za godzinę udziału w akcji. Przy czym w obecnie obowiązującym stanie prawnym pod tym pojęciem należy rozumieć każdą rozpoczętą godzinę od zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej. Z ww. przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o ochotniczych strażach pożarnych wynika zatem wprost, że ekwiwalent nalicza się za każdą rozpoczętą godzinę zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej i nie ma podstaw do naliczania ekwiwalentu za każdą minutę udziału w akcji”.

Podobnie RIO w Kielcach w piśmie z 12 maja 2022 r. (znak WI.54.23.2022) m.in. wskazała: „Jak wynika z powołanego wyżej przepisu, ekwiwalent nalicza się za każdą rozpoczętą godzinę od zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej. Za każdą rozpoczętą godzinę uczestniczenia przez strażaka w działaniu ratowniczym, akcji ratowniczej, szkoleniu lub ćwiczeniu powstaje obowiązek wypłaty strażakowi ekwiwalentu pieniężnego w pełnej wysokości, ustalonej przez radę gminy. Przykładowo, gdy od zarejestrowanego zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej upłynie mniej niż 1 godzina, to strażakowi przysługuje ekwiwalent za 1 godzinę. Jeżeli natomiast czas uczestnictwa strażaka w działaniu ratowniczym, akcji ratowniczej, szkoleniu lub ćwiczeniu będzie wynosił powyżej 1 godziny, ale nie przekroczy 2 godzin, to strażakowi przysługiwał będzie ekwiwalent za 2 godziny”.

Także za inne zadania

Nowością jest możliwość (ale nie obowiązek) przyjęcia przez radę gminy uchwały w sprawie ekwiwalentu przysługującego strażakom ratownikom OSP na wykonywanie innych zadań niż wymienione w art. 15a ustawy o OSP. W tym celu wprowadzono nowy art. 15a, który mówi: „Rada gminy może, w drodze uchwały, przyznać ekwiwalent pieniężny strażakom ratownikom OSP za wykonywanie zadań innych niż wymienione w art. 15. W uchwale wskazuje się te zadania oraz wysokość i sposób ustalenia ekwiwalentu pieniężnego”. Dodajmy, że uchwały tego rodzaju będą miały status aktów prawa miejscowego, a właściwym organem nadzoru będzie w ich przypadku zasadniczo wojewoda.

Także odświętny ubiór

Nie będzie już wątpliwości co do tego, czy gmina może sfinansować strażakom także umundurowanie galowe. Pozwala na to nowe brzmienie ust. 1 pkt 1 w art. 10 ustawy o OSP. Stanowić będzie, że w ramach realizacji zadania własnego w zakresie ochrony przeciwpożarowej gmina zapewnia, stosownie do posiadanych sił i środków, ochotniczym strażom pożarnym: „obiekty, tereny, pojazdy i sprzęt specjalistyczny, środki ochrony indywidualnej, umundurowanie, w tym umundurowanie wyjściowe, i środki łączności oraz ich utrzymanie”.

Zmiana treści przepisu jest związana z pojawiającymi się w praktyce problemami interpretacyjnymi. Dotychczasowe jego brzmienie mówiło o obowiązku zapewnienia przez gminę umundurowania, bez wyraźnego zaznaczenia, że chodzi również o umundurowanie wyjściowe. W praktyce w ocenie tego, czy wydatki na zakup galowych strojów z budżetu gminy są dopuszczalne, gminy musiały niejednokrotnie sięgać do interpretacji RIO, również tych wydanych na gruncie przepisów sprzed powstania ustawy o OSP. Warto w tym miejscu przypomnieć stanowisko RIO w Gdańsku z 25 sierpnia 2021 r. (sygn. akt RP/0441/139/39/1/2021) dotyczące nieistniejącego już art. 32 ust. 3 pkt 1 u.o.p., który również mówił ogólnie o umundurowaniu (przepis został wykreślony z 1 stycznia 2022 r.). W stanowisku RIO wyjaśniła m.in., że: „Z art. 32 ust. 3 pkt 1 ustawy o ochronie przeciwpożarowej wprost zatem wynika, że gmina ma obowiązek bezpłatnego umundurowania członków ochotniczej straży pożarnej. W ocenie izby przez pojęcie «umundurowanie» należy rozumieć umundurowanie galowe, które należy odróżnić od tzw. «odzieży specjalnej», pełniącej funkcję ochronną, o której mowa w art. 27a tej ustawy. Biorąc zatem powyższe pod uwagę, przyjąć należy, że gmina może pokryć koszty zakupu nie tylko specjalistycznej odzieży ochronnej wykorzystywanej podczas akcji ratowniczych (odzieży specjalnej), ale także kosztów umundurowania galowego. Wydatek ten powinien być realizowany bezpośrednio z budżetu gminy (art. 29 pkt 2 w zw. z art. 32 ust. 3 pkt 1 u.o.p.)”. Obecne doprecyzowanie przepisów powinno całkowicie rozwiać wątpliwości.

Strażacy po 65. roku życia wezmą udział w akcji

Nowe przepisy jednoznacznie wskazują, że strażacy ratownicy OSP pełniący funkcję kierowcy po ukończeniu 65 lat mogą warunkowo brać bezpośredni udział w działaniach ratowniczych i akcjach ratowniczych.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy o OSP brzmi bowiem: „Dopuszcza się pełnienie funkcji kierowcy przez strażaków ratowników OSP po ukończeniu przez nich 65 lat pod warunkiem posiadania aktualnych badań lekarskich dopuszczających do prowadzenia pojazdów uprzywilejowanych”. Po nim zaś wprowadzono ust. 1a o treści: „Strażacy ratownicy OSP, o których mowa w ust. 1, mogą brać bezpośredni udział w działaniach ratowniczych i akcjach ratowniczych”.

W efekcie nie ma już wątpliwości, że strażak, który ukończył 65 lat, może pełnić funkcję kierowcy pod warunkiem posiadania aktualnych badań lekarskich dopuszczających do prowadzenia pojazdów uprzywilejowanych, a ponadto może brać bezpośredni udział w działaniach ratowniczych i akcjach ratowniczych.

Doprecyzowanie przepisu o kandydatach

Doprecyzowano definicję ustawową „kandydata na strażaka ratownika OSP”. Dotychczasowy przepis odnosił się jedynie bezpośrednio do kwestii młodocianych, pomijając osoby pełnoletnie, co powodowało wątpliwości interpretacyjne. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 9 ust. 2:

„Kandydatem na strażaka ratownika OSP jest:

1) strażak OSP, który ukończył 18 lat, a nie ukończył 65 lat, i który jest uczestnikiem szkolenia podstawowego przygotowującego do bezpośredniego udziału w działaniach ratowniczych lub

2) strażak OSP w wieku od 16 do 18 lat, który za zgodą jednego z rodziców, opiekunów prawnych albo opiekunów faktycznych jest uczestnikiem szkolenia podstawowego przygotowującego do bezpośredniego udziału w działaniach ratowniczych, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie art. 204 par. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1510; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 641).”

Pozostałe zmiany

► Rekompensata dla strażaka. Doprecyzowano przepis regulujący wypłaty rekompensaty pieniężnej strażakowi ratownikowi OSP, który doznał uszczerbku na zdrowiu w związku z udziałem w działaniach ratowniczych, akcjach ratowniczych, szkoleniach lub ćwiczeniach organizowanych przez Państwową Straż Pożarną lub gminę. Nowe brzmienie zyskał art. 14 ust. 1 ustawy o OSP. Zgodnie z nim: „Strażakowi ratownikowi OSP, który uczestniczył w zaewidencjonowanym w Systemie Wspomagania Decyzji Państwowej Straży Pożarnej, o którym mowa w art. 14g ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, działaniu ratowniczym, akcji ratowniczej, szkoleniu lub ćwiczeniu, i doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku, za czas niezdolności do pracy, za który nie zachował prawa do wynagrodzenia, nie otrzymał zasiłku chorobowego albo świadczenia rehabilitacyjnego na podstawie odrębnych przepisów, przysługuje, na jego wniosek, rekompensata pieniężna, zwana dalej «rekompensatą»”.

► Świadczenie ratownicze bez podatku. Jedna z ważniejszych zmian przesądza, że świadczenie ratownicze przyznane na podstawie ustawy o OSP będzie wolne od podatku dochodowego. Chodzi tu o świadczenie, jakie przysługuje po osiągnięciu wielu emerytalnego strażakowi ratownikowi OSP, który czynnie uczestniczył jako członek OSP w działaniach ratowniczych lub akcjach ratowniczych (wymagany bezpośredni udział co najmniej raz w roku) przez co najmniej 25 lat (w przypadku mężczyzn) oraz 20 lat (w przypadku kobiet). W tym celu wprowadzono zmianę w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 1130; dalej: ustawa o PIT). Dodany w art. 21 ust. 1 ustawy o PIT nowy pkt 158 jednoznacznie stanowi, że wolne od podatku dochodowego jest „świadczenie ratownicze przyznane na podstawie ustawy z 17 grudnia 2021 r. o ochotniczych strażach pożarnych”.

► Usprawnienia w procedurze. Wprowadzono też zmiany, które mają na celu usprawnienia w procedurze wypłaty świadczeń, w tym ułatwienie komendantom powiatowym (miejskim) PSP prowadzenie postępowań o przyznanie świadczenia ratowniczego, w szczególności uregulują zasady przechowywania danych dotyczących udziału strażaków ratowników OSP w działaniach ratowniczych lub akcjach ratowniczych, a także wskażą narzędzia teleinformatyczne służące do obsługi świadczeń ratowniczych. Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy: „Ma to na celu przechowywanie danych wymaganych do obsługi świadczeń ratowniczych w zakresie postępowania przed organem przyznającym przez jak najdłuższy okres oraz do przekazywania zbiorczego zestawienia świadczeń ratowniczych do organu wypłacającego”.

Zmiany polegają m.in. na tym, że:

  • w art. 16 ustawy o OSP dodano ust. 4a i 4b, które stanowią:

„4a. Ewidencja udziału strażaków ratowników OSP w działaniach ratowniczych lub akcjach ratowniczych może być prowadzona z wykorzystaniem Systemu Wspomagania Decyzji Państwowej Straży Pożarnej, o którym mowa w art. 14g ust. 1 ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej.

4b. Komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej przechowuje dane, o których mowa w ust. 4, przez co najmniej 50 lat”;

  • w art. 17 ustawy o OSP dodano ust. 10a, który ma treść:

„Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej zapewnia funkcjonowanie systemu teleinformatycznego służącego do obsługi świadczeń ratowniczych, umożliwiającego:

1) przyznawanie i obsługę przez komendantów powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej świadczenia ratowniczego dla strażaków ratowników OSP;

2) przekazywanie organowi emerytalnemu określonemu przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, zwanemu dalej «organem wypłacającym», przez właściwego komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej zestawienia świadczeń ratowniczych przyznanych w danym miesiącu w postaci elektronicznej, w formacie uzgodnionym z organem wypłacającym”;

  • w art. 17 ustawy o OSP w ust. 3 wskazano, że „Niekompletny wniosek o przyznanie świadczenia ratowniczego organ przyznający pozostawia bez rozpoznania, o czym informuje osobę składającą wniosek”; do tej pory przepis nie mówił nic o konieczności poinformowania zainteresowanego;
  • w art. 18 ustawy o OSP m.in. zmieniono ust. 1, który będzie miał treść: „Świadczenie ratownicze wypłaca organ wypłacający”.

► Bliscy po śmierci też uprawnieni. W art. 19 ustawy o OSP dodano nowe regulacje, które – jak wynika z uzasadnienia do projektu ‒ mają zagwarantować bliskim osoby zmarłej uprawnionej do świadczenia ratowniczego prawo do udziału w nieukończonym postępowaniu prowadzonym w sprawie tych świadczeń lub do wypłaty świadczenia ratowniczego należnego do dnia śmierci osoby uprawnionej – analogicznie jak przy niezrealizowanych świadczeniach emerytalno-rentowych.

Zgodnie z nowo dodanym do art. 19 ust. 4a „W razie śmierci osoby, która złożyła wniosek o przyznanie świadczenia ratowniczego, świadczenie ratownicze należne jej do dnia śmierci przysługuje na zasadach określonych w art. 47 ustawy zaopatrzeniowej”. W art. 4b wskazano zaś, że „Wniosek o dalsze prowadzenie postępowania o przyznanie świadczenia ratowniczego składa się do organu przyznającego”. Z kolei w dodanym art. 4c wskazano: „Jeżeli osoba, która złożyła wniosek o przyznanie świadczenia ratowniczego, zmarła po wydaniu decyzji w sprawie przyznania świadczenia ratowniczego i nie pobrała należnej wypłaty z tego tytułu, wniosek o dokonanie wypłaty świadczenia ratowniczego składa się do organu wypłacającego”. Zgodnie zaś z nowo dodanym ust. 4d „Wypłata świadczeń ratowniczych osobom zamieszkałym za granicą następuje po zakończeniu każdego kwartału na zasadach określonych w art. 132 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych”.

► Doprecyzowanie przepisów o odszkodowaniach. W art. 13 ustawy o OSP, który reguluje kwestie świadczeń odszkodowawczych, wprowadzono nowe brzmienia ust. 1, 4, 8 i 9. W uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej wskazano m.in., że zmiany mają zrównać przepisy dotyczące jednorazowego odszkodowania strażaków ratowników OSP i strażaków PSP. Uznano, że w art. 13 ust. 4 ustawy o OSP powinno znajdować się odesłanie do ustawy o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą (obecny art. 13 ust. 4 nie odsyła do zasad z ustawy o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą, lecz do zasad z innej ustawy, tj. ustawy o Państwowej Straży Pożarnej). Nadto zaakcentowano, że zmiana w art. 13 ust. 8 ma na celu zniesienie ograniczenia dla strażaka ratownika OSP w zakresie przyznawania świadczenia odszkodowawczego. Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem tego przepisu nie mógłby on otrzymać świadczenia odszkodowawczego z tytułu ubezpieczenia majątkowego, czyli w przypadku indywidualnego ubezpieczenia się przez strażaka ratownika OSP (wykupienia indywidualnej polisy). ©℗

Współpraca Joanna Pieńczykowska