Starosta wydał akt zatwierdzający stałą organizację ruchu. Dotyczył on m.in. zakazu wjazdu autobusów na jedną z ulic miasta. Jedna z mieszkanek złożyła do WSA wniosek o wstrzymanie wykonania aktu, wskazując, że jego realizacja spowoduje u niej duże straty finansowe. Argumentowała, że zakaz ograniczy ruch turystyczny, z którego się utrzymuje.
Jednak WSA odmówił. Wskazał, że właścicielka nie uprawdopodobniła, że dojdzie do szkody czy trudnych do odwrócenia skutków. Do skargi nie zostały bowiem dołączone żadne analizy, a sam wniosek nie został poparty danymi.
Regulator może zablokować nadmiarowe ceny za wodę i ścieki

Zobacz również
Przedsiębiorczyni się odwołała. Podkreśliła, że w skardze szczegółowo i obszernie wyjaśniła, że jest właścicielką licznych nieruchomości, prowadzi działalność hotelową, często organizuje konferencje i wesela. Stąd jej zdaniem oczywiste jest, że wobec braku możliwości dojazdu do obiektów autokarów nie będzie w stanie świadczyć usług, co bez wątpienia spowoduje nieodwracalną szkodę.
W odpowiedzi starosta wniósł o oddalenie zażalenia. Wskazał, że szkoda nie jest oczywista, bowiem gości można dowozić pojazdami innymi niż autokary. Co więcej, istnieje możliwość dojazdu od innej ulicy.
NSA uchylił postanowienie WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Wskazał, że sąd musi się odnieść do wskazanych we wniosku okoliczności, czego w tym przypadku nie dopełnił. Uznał bowiem jedynie argumenty przedsiębiorczyni za ogólne i lakoniczne, natomiast zignorował zupełnie wskazane przez nią informacje o charakterze prowadzonej działalności. Nie odniósł się również do argumentu, że nowa organizacja ruchu nie jest zgodna z potrzebami społeczności lokalnej, bowiem na zamkniętej ulicy znajduje się szereg nieruchomości o podobnym przeznaczeniu. Tymczasem brak takiego odniesienia uniemożliwia NSA ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia. Bowiem ze względu na zasadę dwuinstancyjności nie jest możliwe powtórne zbadanie okoliczności sprawy, skoro nie doszło do niego w pierwszej instancji.
ORZECZNICTWO
Postanowienie NSA z 18 marca 2021 r., sygn. akt II GZ 47/21. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia