Jako podstawę dla decyzji wskazała przepis art. 13b ust. 3 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 r. nr 19, poz. 115 z późn. zm. – dalej u.d.p.). Stanowi on, iż rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na nich, może ustalić strefę płatnego parkowania.
Opisywany akt prawa miejscowego skierowany do wojewody w celu zbadania legalności został jednak zakwestionowany.
W ocenie organu nadzoru niezgodny z obowiązującym prawem był par. 3 ust. 2 mówiący, iż opłaty za parkowanie pojazdów o masie ponad 3,5 tony ustala się jako iloczyn zajętych przez nie miejsc i stawek opłat.
Wicewojewoda, który badał przedmiotową sprawę, wskazał, że w ślad za art. 13 ust. 1 pkt 1 u.d.p. korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.
Ich wysokość może być uzależniona od miejsca, w którym użytkownik pozostawia pojazd. Jednakże żaden przepis nie mówi, że tę opłatę można uzależniać od wielkości pojazdu.
„W świetle powyższych regulacji stwierdzić należy, że par. 3 ust. 2 uchwały, w którym Rada Miejska w Pyrzycach wprowadziła odmienne (zwiększone) stawki opłat za parkowanie pojazdów samochodowych ponad 3,5 tony, a zatem zróżnicowała je w zależności od gabarytów pojazdów, w sposób istotny narusza obowiązujące prawo” – podkreślał w rozstrzygnięciu Ryszard Mićko, wicewojewoda zachodniopomorski.
Kiedy sąd może orzec przepadek samochodu na rzecz powiatu

Zobacz również
Wskazał również, że niezależnie od powyższego użyte w kwestionowanym przepisie pojęcie „pojazd ponad 3,5 tony” było nieprecyzyjne. Rada bowiem nie określiła, czy graniczna waga pojazdu odnosi się do jego masy własnej, dopuszczalnej masy całkowitej, czy też do rzeczywistej masy całkowitej pojazdu.

Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody zachodniopomorskiego, sygn. nr NK-4.4131.17.2012.WE