Dlaczego nie trzeba podawać powodów zmiany deklaracji śmieciowej W jaki sposób mają być wypłacane środki z dotacji na przydomowe oczyszczalnie ścieków Kiedy można unieważnić konkurs na dyrektora placówki usług medycznych Czy wójt może wydać okresowy zakaz wędkowania
Nasza rada podjęła uchwałę w sprawie określenia wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Zaznaczono w niej, że mieszkaniec musi podać przyczynę zmiany deklaracji. Ponadto we wzorze rada wprowadziła rubryki, w których należy podać liczbę i rodzaj pojemników, w których gromadzone będą odpady zmieszane. Czy takie zapisy uchwały są poprawne?

Zapis uchwały o obowiązku podania przyczyny zmiany/korekty deklaracji jest niepoprawny, gdyż nie ma podstawy prawnej do formułowania takiego obowiązku. Rada nie może domagać się od podmiotu składającego deklarację na potrzeby ustalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi podania powodów dokonania zmiany czy korekty deklaracji. Stosownie bowiem do art. 6q ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej: u.c.p.g.) w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ordynacji podatkowej (dalej: o.p.). Artykuł 81 par. 2 o.p., który mówił, że „skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem korekty (...)”, obowiązywał do 31 grudnia 2015 r. Od 2016 r. w przepisie jest mowa jedynie o tym, że „skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie deklaracji” (por. uchwałę nr 11/492/2020 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu z 13 maja 2020 r.).

Jeżeli chodzi o obowiązek podawania liczby i rodzaju pojemników do odpadów zmieszany, to taki zapis uchwały również jest niepoprawny. Przede wszystkim dlatego, że taka informacja nie mieści się w katalogu danych, jakich można żądać w deklaracji śmieciowej. Zgodnie z art. 6m ust. 1a i 1b u.c.p.g. deklaracja zawiera bowiem dane niezbędne do określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz jej wysokość. Tak więc rada gminy, określając wzór deklaracji, może wymagać podania danych identyfikujących podmiot, stanowiących podstawę do zwolnienia z opłaty, niezbędnych do wystawienia tytułu wykonawczego itp. Może też pytać o informacje dotyczące posiadania kompostownika przydomowego i kompostowania w nim bioodpadów. Ale liczba i rodzaj pojemników, w których gromadzone będą zmieszane odpady komunalne, nie mają wpływu na wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi uiszczanej przez właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy (por. uchwałę nr 6/109/2020 Kolegium RIO w Białymstoku z 23 marca 2020 r.), dlatego tych informacji podawać nie trzeba. ©℗
Podstawa prawna
• art. 6q ust. 1, art. 6m ust. 1a i 1b ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2010; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 875)
• art. 81 par. 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1106)
Czy w uchwale dotacyjnej dotyczącej dofinansowania przydomowych oczyszczalni ścieków możemy ustanowić, że dotacja obejmuje częściowy zwrot wydatków poniesionych na ich zakup lub montaż? Czy poprawny będzie zapis, że to uprawnienie przysługuje także przedsiębiorcom?

W uchwale nie można przewidzieć, że dotacja na dofinansowania przydomowych oczyszczalni ścieków obejmuje częściowy zwrot wydatków poniesionych na ich zakup lub montaż. Taki zapis będzie sprzeczny z ustawą o finansach publicznych (dalej: u.p.f.), która w art. 127 ust. 1 pkt 1 lit. f określa, że dotacja przeznaczona jest na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, a wykorzystanie dotacji następuje w szczególności przez zapłatę za zrealizowane zadanie. Dotację wykorzystuje podmiot, który ją otrzymał. Aby mógł zapłacić za zrealizowane zadanie, musi posiadać środki dotacyjne w trakcje jego realizacji. Nie może ich otrzymać po zakończeniu realizacji inwestycji, gdyż nie będą wtedy miały cech dotacji celowej, o której mowa w art. 403 ust. 5 prawa ochrony środowiska (dalej: p.o.ś.) w zawiązku z art. 126 u.p.f. Pogląd ten potwierdza m.in. uchwała nr 0102-180/20 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie z 9 kwietnia 2020 r.

Jeżeli chodzi o drugie pytanie – czy dotacja może być przyznana przedsiębiorcom – to należy na nie odpowiedzieć pozytywnie. Taka możliwość przewidziana jest w art. 403 ust. 4 pkt 1 lit. d p.o.ś. Mówi on, że finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu u.f.p. z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności przedsiębiorców. Jednak gdy dotacja stanowi pomoc publiczną lub pomoc de minimis, jej udzielenie zgodnie z art. 403 ust. 6 p.o.ś. następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej pomocy określonych w przepisach prawa UE. Zasady udzielania pomocy publicznej, w tym pomocy dla przedsiębiorców, zostały uregulowane m.in. w rozporządzeniu Komisji Europejskiej nr 1407/2013 z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.Urz. UE z 2013 r. L 352, s. 1) oraz w rozporządzeniu nr 651/2014 z 17 czerwca 2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE z 2014 r. L 187, s. 1), a w prawie krajowym w ustawie o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (dalej: u.p.p.p.).
Należy pamiętać, że w myśl art. 7 ust. 3 u.p.p.p. projekt programu pomocowego przewidujący udzielanie pomocy de minimis podlega zgłoszeniu prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. ©℗
Podstawa prawna
• art. 403 ust. 4 pkt 1 lit. d ust. 6 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1396; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 695)
• art. 126, art. 127 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 869; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 695)
• art. 7 ust. 3 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 708)
• art. 91 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713)
Prezydent miasta powołał komisję konkursową ds. wyboru kandydata na stanowisko dyrektora miejskiego ośrodka specjalistycznych usług medycznych. W ogłoszeniu zapisano m.in., że dokumenty przedłożone w odpisach lub kopiach muszą być potwierdzone za zgodność z oryginałem. Wskazano również, że na prośbę komisji kandydat jest obowiązany przedstawić ich oryginały. Miały one potwierdzać kwalifikacje zawodowe wymagane do zajmowania stanowiska dyrektora. Jedyna z kandydatek na to stanowisko złożyła kopie wszystkich wymaganych dokumentów i własnoręcznie potwierdziła ich „zgodność z oryginałem”. Czy rada gminy mogła unieważnić konkurs, uzasadniając to niezłożeniem oryginalnej dokumentacji?

Rada gminy nie miała podstaw do unieważnienia przeprowadzonego konkursu. Forma składanej dokumentacji nie mogła mieć rozstrzygającego znaczenia dla oceny legalności postępowania konkursowego, skoro publiczne ogłoszenie o konkursie zawierało ogólnodostępną informację, że dokumenty przedłożone w odpisach lub kopiach powinny być potwierdzone za zgodność z oryginałem i takie potwierdzenie mogło być dokonane własnoręcznie przez kandydata.

Ponadto komisja konkursowa mogła zażądać od kandydatki oryginalnych dokumentów. Jej obowiązkiem było zastosowanie się do wymogów i warunków wskazanych w ogłoszeniu o konkursie. Biorąc powyższe pod uwagę, nie można uznać, że kandydatka nie przedstawiła komisji konkursowej wymaganych dokumentów. W tym przypadku tylko taka mogłaby być podstawa unieważnienia konkursu. A co najważniejsze, sposób formułowania wymagań stawianych kandydatom nie wskazywał w ogłoszeniu o konkursie, jakie dokumenty należało przedłożyć w oryginale, a jakie w poświadczonej kopii.
Pogląd potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 17 marca 2020 r. (sygn. akt III SA/Lu 675/19), w którym wskazano, że „forma składanej dokumentacji nie mogła mieć rozstrzygającego znaczenia dla oceny legalności postępowania konkursowego, skoro publiczne ogłoszenie o konkursie zawierało ogólnodostępną informację, że dokumenty przedłożone w odpisach lub kopiach powinny być potwierdzone za zgodność z oryginałem i takie potwierdzenie mogło być dokonane własnoręcznie przez kandydata”.
Procedura przeprowadzania postępowania konkursowego na stanowiska kierownicze w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej, tworzonych lub prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego, została unormowana w rozporządzeniu ministra zdrowia w sprawie sposobu przeprowadzania konkursu na niektóre stanowiska kierownicze w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą. Z par. 8 ust. 1 pkt 1‒7 tego rozporządzenia wynika, że unieważnienie konkursu na stanowisko dyrektora w podmiocie leczniczym jest dopuszczalne tylko z ważnych powodów. W przedstawionych w pytaniu okolicznościach prawdopodobną podstawą unieważnienia konkursu był par. 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, zgodnie z którym postępowanie konkursowe jest nieważne w przypadku rozpatrzenia kandydatury osoby, która nie złożyła jednego lub więcej dokumentów, o których mowa w par. 12. ©℗
Podstawa prawna
• par. 8 ust. 1 pkt 1‒7, par. 12 rozporządzenia ministra zdrowia z 6 lutego 2012 r. w sprawie sposobu przeprowadzania konkursu na niektóre stanowiska kierownicze w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 393; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2924)
W trosce o zapewnienie przetrwania gatunków ryb wójt zamierza okresowo zakazać amatorskiego ich połowu. Czy w tym zakresie może wydać przepisy porządkowe?

Zakaz amatorskiego połowu ryb nie mieści się w przesłankach uzasadniających wydanie przepisów porządkowych w formie zarządzenia. Określa je art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym (dalej: u.s.g.). Przede wszystkim mogą one być wydane jedynie w zakresie nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach porządkowych. Ponadto musi zachodzić konieczność ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego. Z kolei art. 41 ust. 2 u.s.g. dodatkowo ustanawia dla organu wykonawczego przesłankę „przypadku niecierpiącego zwłoki”. Przez taki przypadek należy rozumieć sytuację faktyczną, w której zagrożone są dobra, o których mowa w art. 40 ust. 3 u.s.g., a niepodjęcie natychmiastowych działań, w tym także niewydanie przepisów porządkowych, może spowodować ich jakikolwiek uszczerbek. Inaczej mówiąc, z „przypadkiem niecierpiącym zwłoki” związane jest realne, rzeczywiste, już istniejące lub wysoce prawdopodobne i nieodległe (bliskie) zagrożenie. Zakaz amatorskiego połowu ryb nie mieści się we wspomnianych przesłankach (por. rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody mazowieckiego z 15 czerwca 2020 r., nr WNP-P.4131.6.2020.PC).

Ponadto wskazać należy, że zagadnienie amatorskiego połowu ryb reguluje ustawa o rybactwie śródlądowym (dalej: u.r.ś.). Zgodnie z art. 17 ust. 3 pkt 2 u.r.ś. w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w celu ochrony ryb i zapewnienia rybom możliwości odbycia tarła, zarząd województwa może w drodze uchwały wskazać miejsce i czas, w którym obowiązuje całkowity albo częściowy zakaz amatorskiego połowu ryb. Z kolei w myśl art. 17 ust. 7 u.r.ś. zabronione jest uprawianie amatorskiego połowu ryb w miejscu i czasie wskazanym w uchwale. Naruszenie tego zakazu jest wykroczeniem z art. 27b ust. 1 pkt 2 lit. c u.r.ś. W związku z powyższym należy stwierdzić, że jedynym organem, który jest uprawniony do ograniczenia amatorskiego połowu ryb, jest zarząd województwa. ©℗
Podstawa prawna
• art. 40 ust. 3, art. 41 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713)
• art. 17 ust. 3 pkt 2 oraz ust. 7, art. 27b ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2168)