Skończyła mi się druga umowa o pracę na czas określony z tym samym przedsiębiorstwem – pisze pan Adam. – Właściciel znalazł przepis mówiący, że trzecia umowa z rzędu oznaczałaby zatrudnienie na czas nieokreślony. Dlatego stwierdził, że przez pół roku będzie moim zleceniodawcą. Później znów ma mnie zatrudnić jako pracownika. Nie chcę całe życie pracować na terminowej umowie – denerwuje się czytelnik.
Głównymi korzyściami wynikającymi z zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony są obostrzenia dotyczące wypowiedzenia. Zatrudnieni w ten sposób zyskują stabilizację i pewność, że nie stracą pracy po dwóch tygodniach. Tyle bowiem z reguły trwa wypowiedzenie terminowej umowy zawartej na co najmniej pół roku. Ponadto pracodawca, który zwiąże się z podwładnym na czas nieokreślony, jeśli zechce zakończyć współpracę, musi skonsultować swoje plany z organizacją związkową i podać uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia.
Jak walczyć z umowami śmieciowymi?
Jak walczyć z umowami śmieciowymi?

Zobacz również
Zawarcie trzeciej kolejnej umowy o pracę oznacza związanie się stron na czas nieokreślony. Będzie tak, jeśli przerwy w świadczeniu pracy nie przekroczą miesiąca. Przepis nic nie mówi o zleceniu. Czy to oznacza, że przełożony czytelnika może oddzielić od siebie okresy świadczenia pracy krótkotrwałą umową cywilnoprawną? Teoretycznie tak, ale tylko jeśli istotnie dotychczasowy pracodawca będzie faktycznie zleceniodawcą. Umowę-zlecenie od umowy pracy odróżnia między innymi brak podporządkowania i ściśle wyznaczonych godzin na wykonanie zadania, a także możliwość korzystania z zastępstwa. Jeśli takich postanowień zabraknie, może to oznaczać, że pan Adam nadal jest pracownikiem, a nie zleceniobiorcą.
Wykonując swoje obowiązki, czytelnik powinien zbierać dowody świadczące, że warunki zatrudnienia pozostały niezmienione. Jeśli dojdzie do naruszenia należnych przywilejów lub rozwiązania umowy, zasadne będzie powództwo do sądu pracy. Należy wówczas domagać się ustalenia istnienia umowy o pracę na czas nieokreślony.
Podstawa prawna
Art. 251 par. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).