Być może zainteresuje państwa, że na portalu brytyjskiej telewizji BBC można sprawdzić, czy wykonywany przez nas zawód ma przed sobą przyszłość. Czy może wręcz przeciwnie. Wpisujemy po prostu w wyszukiwarkę „Will a robot take my job?” (Czy robot zabierze mi robotę?) i już wiemy. Do tego w procentach.
Ja na przykład odetchnąłem. Bo sytuacja, że w dającej się przewidzieć przyszłości zawód dziennikarza albo redaktora ulegnie automatyzacji, jest „całkiem nieprawdopodobna”. A szanse na to wynoszą 8 proc. Przyznam, że to mały przełom, bo przez parę ostatnich lat w modzie było raczej wieszczyć śmierć prasy. A może nawet dziennikarstwa w ogóle. Sam pamiętam, jak w 2006 r. pewien (emerytowany, a jakże!) amerykański dziennikarz szacował, że ostatni egzemplarz drukowanej amerykańskiej gazety pojawi się w 2043 r. A konkretnie w jego pierwszym (sic!) kwartale.
Ale i przedstawicielom innych zawodów BBC daje trochę nadziei. A nawet bardzo wiele. Na pewno nie znikną więc takie zajęcia jak menedżer hotelu (0,4 proc. szans), logopeda (0,5 proc.) albo psycholog (0,7 proc.). Wysoko są też nauczyciele i pielęgniarki albo spece z branży IT. Prawnik ma 3 proc., architekt 2 proc., instruktor fitness 8 proc., a kwiaciarka 51 proc. Najmniej różowe perspektywy rysują się przed pracownikiem call-center (99 proc. szans, że zastąpi go maszyna). Marny też los księgowych albo szeregowych finansistów (po 97 proc. szans na zniknięcie). Wszystko to oczywiście dopiero za 20 lat. I to przy założeniu, że dwaj oksfordzcy akademicy Carl Benedikt Frey i Michael A. Osborne nie pomylili się, tworząc (w 2013 r.) swoją potężną bazę danych pt. „The future of employment” (Przyszłość zatrudnienia).
Ekonomiści, więcej pokory. Z Marcinem Piątkowskim rozmawia Rafał Woś

Zobacz również
Zabawiając się mierzeniem szans na przetrwanie kolejnych profesji, łatwo trafić na zestaw rad natury ogólnej. W stylu: czy w pracy dużo negocjujesz, pomagasz albo asystujesz innym? A może musisz regularnie wpadać na jakieś oryginalne pomysły? Jeśli tak, to twoja robota jest bezpieczna. I odwrotnie. Przy pracy jesteś wciśnięty w niewielką przestrzeń i wykonujesz niewiele ruchów? A może twoje zadanie polega na przestawianiu niewielkich przedmiotów? Oj, nie jest dobrze! Robot, który zrobi to szybciej i taniej od ciebie, jest tuż-tuż. Bardzo podobne wnioski płyną z lektury kolejnych książek autorskiego duetu Erik Brynjolfsson i Andrew McAfee. Panowie są najbardziej wziętymi dziś na świecie pionierami rozważań o wpływie robotyzacji na gospodarkę i życie społeczne. I z ich kolejnych książek nie tylko można wyczytać, że robotyzacja jest nieuchronna. Lecz również płynie z nich wiele otuchy.
Bierze się ona z dwóch źródeł. Po pierwsze, nawet jak robot zabiera robotę (na przykład przy liczeniu wielkich i skomplikowanych danych), to w rezultacie tworzy taką masę nowych, niedostępnych wcześniej informacji, że trzeba wymyślić nowy zawód, by te dane jakoś sensownie uporządkował. A po drugie, wciąż jest wiele takich dziedzin, w których roboty człowiekowi do pięt nie dorastają. Nadal są bowiem mniej od istot ludzkich kreatywne i nie mogą się z nimi równać pod względem umiejętności społecznych. Ba, im nawet zwykły ruch ciągle sprawia kolosalny kłopot. Nie wierzą państwo? To niech państwo wpiszą w YouTube frazę „A Compilation of Robots Falling Down at the DARPA Robotics Challenge”. I też odetchniecie z ulgą, widząc te wszystkie nieszczęsne twory próbujące przekręcić gałkę drzwi albo podnieść młotek na pokazie robotów zorganizowanym przez amerykańską agencję DARPA.