Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
W tej sprawie jesteśmy właśnie w trakcie zmian. 25 czerwca Sejm przyjął poprawkę w kodeksie pracy, nakazującą, by pracodawca po trzech latach zatrudnienia tego samego pracownika na podstawie umów czasowych podpisał z nim umowę stałą. Po zmianach będzie tak, że w sumie wszystkie umowy czasowe będą mogły trwać nie dłużej niż 33 miesiące, plus trzymiesięczna umowa na okres próbny (stąd poprawka bywa nazywana 33 i 3).
A zatem, jeśli na posiedzeniu w najbliższy weekend Senat przyjmie poprawki, a prezydent podpisze ustawę, teoretycznie prawo zobowiąże szefa pani Ewy do podpisania z nią kolejnej umowy o pracę na czas nieokreślony (o ile oczywiście obie strony będą zainteresowane kontynuowaniem zatrudnienia). Wszystko wskazuje na to, że zmiana w kodeksie wejdzie w życie, bo senackie komisje rekomendowały przyjęcie ustawy bez poprawek. Mamy jednak vacatio legis – w tym przypadku przewidziano je na pół roku. Ponieważ więc zmiany wejdą w życie po sześciu miesiącach od opublikowania poprawek, prawdopodobnie szef będzie mógł zaproponować pani Ewie jeszcze jedną umowę terminową.
Gdyby jednak Senat odrzucił ustawę lub proces legislacyjny przeciągnąłby się (np. po poprawkach projekt wróciłby do Sejmu), mogłoby się zdarzyć, że przepisy zaczną obowiązywać nieprędko. Uwaga! Zasada „33 i 3” nie będzie stosowana w przypadku zastępstwa innego pracownika, przy pracach sezonowych i dorywczych, w zatrudnieniu na czas kadencji.
Nowelizacja porządkuje także na nowo zasady wypowiadania umów o pracę. Jeśli zmiany wejdą w życie, termin wypowiedzenia będzie zależał wyłącznie od czasu trwania, a nie od rodzaju umowy. Dwutygodniowe wypowiedzenie będzie przysługiwać pracownikowi zatrudnionemu u tego samego pracodawcy krócej niż sześć miesięcy, miesięczne zatrudnionemu nie dłużej niż trzy lata, trzymiesięczne po trzech latach.
Podstawa prawna
Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (druki sejmowe nr 3321i 3495, druki senackie nr 958, 958 A, 958 B).
