Moja firma zajmuje się usługami poligraficznymi. Ostatnio mamy coraz więcej zleceń, chciałabym więc przyjąć do pracy kolejną osobę. Słyszałam, że jeśli zatrudnię bezrobotnego zarejestrowanego w urzędzie pracy, nowy pracownik będzie mnie mniej kosztować. Czy to prawda – pyta pani Dagmara
Powiatowy urząd pracy może m.in. zwrócić pracodawcy koszty utworzenia nowego miejsca pracy, pod warunkiem że zostanie ono przeznaczone dla osoby zarejestrowanej w publicznym pośredniaku. Jest to refundacja kosztów wyposażenia (doposażenia) stanowiska pracy. Na ten cel firma może pozyskać z urzędu pracy nawet do sześciokrotności przeciętnego wynagrodzenia.
Aktualnie maksymalna kwota wsparcia, obliczona na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z III kwartału bieżącego roku, wynosi 22 686,24 zł. Ostatecznie wysokość pomocy finansowej jest określana w umowie zawieranej między firmą a urzędem.
Tego rodzaju wsparcie nie jest jednak dostępne dla każdego. Aby je uzyskać, przedsiębiorca musi spełnić pewne warunki, a także zobowiązać się wobec urzędu do zatrudniania danej osoby przez określony czas. Po pierwsze musi prowadzić działalność gospodarczą przez minimum 6 miesięcy. Nie może też zalegać z opłacaniem podatków, składek ZUS (na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i fundusze publiczne). Wymagane jest również terminowe regulowanie należności względem kontrahentów.
Firma, która chce ubiegać się o refundację, powinna w pierwszej kolejności dowiedzieć się w urzędzie pracy, czy dysponuje on środkami, które może przeznaczyć na tę formę wsparcia. Następnie musi złożyć w urzędzie pracy wniosek, w którym wskaże m.in. liczbę stanowisk pracy dla bezrobotnych, które miałyby zostać dofinansowane, kalkulację wydatków na ich utworzenie oraz źródła ich finansowania, a także kwotę refundacji, którą chciałby uzyskać. Do wniosku firma powinna załączyć szereg oświadczeń, m.in. o niekaralności za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu (w okresie do 2 lat przed dniem złożenia podania), o niezaleganiu z wypłacaniem wynagrodzeń dla obecnych pracowników, a także składek, podatków i należności wynikających z umów cywilnoprawnych zawieranych w ramach działalności. Konieczne jest również złożenie oświadczenia o prowadzeniu działalności gospodarczej przez co najmniej sześć miesięcy bez jej zawieszania. Przedsiębiorca musi też potwierdzić, że w ciągu ostatniego pół roku nie zmniejszył wymiaru czasu pracy żadnemu z zatrudnionych ani nie rozwiązał stosunku pracy z jakimkolwiek pracownikiem w drodze wypowiedzenia bądź na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika. Dodatkowo musi zadeklarować, że takich redukcji zatrudnienia nie dokona od złożenia wniosku o refundację do jej otrzymania. Występując o refundację trzeba pamiętać, że stanowi ona pomoc de minimis i jest udzielana zgodnie z zasadami przyznawania takiej pomocy. W związku z tym konieczne jest dołączenie do wniosku formularza zawierającego informacje na temat wsparcia ze środków publicznych przyznanego w ciągu ostatnich trzech lat (w tym okresie nie może ono przekroczyć 200 tys. euro).
Rozpatrzenie podania następuje w terminie 30 dni od jego złożenia. Odpowiedź jest udzielana na piśmie, a w razie odmowy przyznania pieniędzy – zawiera też jej przyczynę.
Podstawą wypłaty środków jest umowa zawierana między pośredniakiem a firmą. Przedsiębiorca zobowiązuje się w niej m.in., że będzie nieprzerwanie zatrudniać skierowanego bezrobotnego na pełny etat przez co najmniej dwa lata. W kontrakcie ustala się też zabezpieczenie zwrotu wypłaconych pieniędzy (wraz z odsetkami), np. w formie poręczenia, które musi nastąpić, jeśli pracodawca nie utrzyma zatrudnienia na utworzonym stanowisku pracy albo naruszy inne warunki umowy.
Po jej podpisaniu przedsiębiorca powinien dokonać zakupów związanych z utworzeniem nowego stanowiska pracy. Dopiero bowiem po przedstawieniu rachunków i faktur pośredniak może przekazać pieniądze na utrzymanie pracownika.
Podstawa prawna
Art. 46 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 674 ze zm.). Rozporządzenie z 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r. poz. 457 ze zm.).
PORADA EKSPERTA
Jolanta Molska-Jerin Kancelaria Radcy Prawnego Jolanta Molska-Jerin
Wprowadzając refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnego, ustawodawca nie określił szczegółowo zasad dotyczących zabezpieczenia otrzymanych środków. Firma ubiegająca się o refundację ma obowiązek ustanowić zabezpieczenie zwrotu otrzymanej kwoty na wypadek niedotrzymania warunków zawartej umowy. Przepis par. 10 rozporządzenia w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej wskazuje na możliwe formy zabezpieczeń, pozostawiając swobodę wyboru zabezpieczenia stronom umowy (ustawodawca jedynie rekomenduje staroście określone formy zabezpieczeń). Ponadto z jego treści wynika, że ustanowienie zabezpieczenia otrzymanych środków jest warunkiem zawarcia umowy o refundację. Zgodnie z wolą ustawodawcy zabezpieczeniem zwrotu refundacji może być poręczenie, weksel z poręczeniem wekslowym (awal), gwarancja bankowa, zastaw na prawach lub rzeczach, blokada środków zgromadzonych na rachunku bankowym albo akt notarialny o poddaniu się egzekucji przez dłużnika. Podmiot ubiegający się o refundację we wniosku wskazuje jedynie propozycję rodzaju zabezpieczenia. Jego wybór należy ostatecznie do starosty, chociaż koszty związane z jego ustanowieniem ponosi przedsiębiorca. Rodzaje możliwych zabezpieczeń wskazuje nam kodeks cywilny. A zatem to starosta powinien – w drodze negocjacji z wnioskującym przedsiębiorcą – wybrać zabezpieczenia adekwatne do wysokości przyznanych środków, jak też do formy prawnej, w jakiej funkcjonuje przedsiębiorca. W praktyce, w zależności od regionu Polski, jedne urzędy pracy ograniczają się do tych wskazanych w rozporządzeniu, inne zaś stosują szerszy katalog zabezpieczeń, w tym nawet hipotekę.