Pani Agata rozpoczęła pracę w nowej firmie. – Mam małe dziecko, więc liczę się z tym, że czasami będę musiała się zwolnić z pracy. Usłyszałam jednak, że przełożeni bardzo rzadko się na to zgadzają. Czy pracodawca może nie wyrazić zgody na takie prywatne wyjście i jak wygląda kwestia jego odpracowania? – zastanawia się czytelniczka.
Choć prawo reguluje kwestie nagłych wyjść z pracy w celach prywatnych, to decydująca jest zgoda pracodawcy. Może on odmówić, choć w praktyce rzadko się to zdarza. Nawet jeśli w firmie przełożeni niechętnie patrzą na takie zachowanie, to nie powinno być problemu z wyjściem w godzinach pracy np. po odbiór ze żłobka chorego dziecka. Warto uprzedzić szefa, że czasami sytuacja będzie do tego zmuszała.
Ale uwaga! Wyjście nie może się odbyć bez wiedzy i zgody przełożonego. Godzinę opuszczenia miejsca pracy należy odnotować w zeszycie wyjść – brak wpisu o czasie powrotu pracownika oznacza, że nie było go w firmie już do końca dnia.
Pracownik, który chce opuścić stanowisko, powinien zgłosić taką potrzebę na piśmie. Kodeks pracy nie reguluje, z jakim wyprzedzeniem ma to nastąpić, należy jednak mieć na względzie interes pracodawcy, tak by wyjście nie destabilizowało pracy w całej firmie. Niekiedy jednak, np. w przypadku chorego dziecka, wniosek składa się tego samego dnia. Czas nieobecności związanej z prywatnym wyjściem trzeba odpracować. Dokładny termin wskazuje pracodawca, przyjmuje się jednak, że powinno to nastąpić w tym samym miesiącu, w którym nastąpiło opuszczenie stanowiska pracy. Nie wpływa ono wówczas na proporcjonalne obniżenie wynagrodzenia. Pozostanie po godzinach w celu odpracowania wyjścia nie jest też traktowane jako praca w godzinach nadliczbowych.
Uwaga
Wskazanie przez przełożonego terminu, w którym pracownik musi pozostać w pracy, nie może naruszać prawa do odpoczynku
Podstawa prawna
Art. 14, art. 80, art. 108, art. 129, art. 150 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.). Rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. nr 60, poz. 281 ze zm.).