Chodziło o spółkę, która świadczy usługi na rzecz kontrahenta (transakcje 1). Za otrzymywane usługi płaci on oczywiście wynagrodzenie, przy czym nie są to podmioty powiązane. Łączna wartość transakcji między nimi w 2021 r. przekroczyła 500 tys. zł. Wątpliwości spółki dotyczyły tego, czy musi sporządzać lokalną dokumentację cen transferowych do transakcji z kontrahentem zrealizowanych w 2021 r. Kontrahent dokonywał bowiem w tym samym roku rozliczeń z osobą fizyczną, która mieszka w jednym z rajów podatkowych (transakcje 2). Osoba ta jest beneficjentem rzeczywistym kontrahenta w rozumieniu ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (Dz.U. 2018 poz. 723). Z kolei jeśli chodzi o płatności za usługi na rzecz spółki, to ich rzeczywistym właścicielem (zgodnie z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT) jest spółka.
Firma miała wątpliwość, czy w tej sytuacji musi ona sporządzać dokumentację cen transferowych.
Zgodnie bowiem z art. 11o ust. 1a ustawy o CIT lokalną dokumentację cen transferowych muszą sporządzać podatnicy dokonujący transakcji, jeżeli rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (potocznie zwanym rajem podatkowym – red.) oraz wartość transakcji za rok podatkowy przekracza 500 tys. zł. Jak wynika z kolei z art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, domniemywa się, że rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli druga strona transakcji dokonuje w roku podatkowym lub w roku obrotowym rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Zdaniem spółki skoro kontrahent dokonuje rozliczeń z osobą fizyczną mieszkającą w raju podatkowym, to nie musi ona sporządzać lokalnej dokumentacji cen transferowych do transakcji z kontrahentem. Przepisy nakazują ją robić jedynie wtedy, gdy kontrahent ma rozliczenia z podmiotem (osobą prawną) z siedzibą lub zarządem w raju podatkowym.
Zdaniem spółki nie ma znaczenia, że osoba mieszkająca w raju podatkowym jest rzeczywistym beneficjentem należności wypłacanych przez kontrahenta w rozumieniu ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2018 r. poz. 723).
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze spółką. Potwierdził, że dla potrzeb dokumentacji cen transferowych liczy się tylko przepis ustawy o CIT. Uzasadnienie organu poszło jednak w innym kierunku niż spółki.
Dyrektor KIS przypomniał, że nowe przepisy – art. 11o ust. 1a i 1b – dotyczące lokalnej dokumentacji cen transferowych obowiązują od 1 stycznia 2021 r. Dotychczasowe obowiązki dokumentacyjne rozszerzono o transakcje, w wyniku których polski przedsiębiorca otrzymuje płatność od podmiotu zlokalizowanego w raju. Obowiązkami dokumentacyjnymi objęte zostały również transakcje z podmiotami niepowiązanymi na kwotę przekraczającą 500 tys. zł rocznie, jeżeli kontrahent spółki dokonuje w danym roku rozliczeń z podmiotem z raju. Chodzi więc o przypadki, gdy kontrahent wypłaca należności rzeczywistemu właścicielowi, podmiotowi z raju podatkowego. Zgodnie z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT rzeczywistym właścicielem jest podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:
  • otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,
  • nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem ani innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,
  • prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.
Odnosząc to do sytuacji spółki, organ wskazał, że nie musi ona sporządzać dokumentacji cen transferowych do transakcji z kontrahentem za 2021 r., skoro to ona jest rzeczywistym właścicielem należności wypłacanych jej przez kontrahenta.
Definicja z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT – dodał organ – może być zastosowana jedynie do odbiorcy należności, a tym odbiorcą jest spółka z siedzibą w Polsce. W takiej sytuacji art. 11o ust. 1a oraz ust. 1b ustawy o CIT nie mają zastosowania. ©℗
Interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 0111-KDIB1-1.4010.237.2022.1.AW