Najwyższa emerytura w Polsce. Ile wynosi?

Najwyższa 48,6 tys. Najniższa zaledwie 1 grosz. Jak to możliwe? Najwyższa emerytura wypłacana na Dolnym Śląsku należy do emerytowanego lekarza, którzy aktywność zawodową zakończył w wieku 78 lat i dostaje prawie 30 tys. emerytury. Najniższa tylko 0,22 zł płynie, co miesiąc do kobiety, która może się pochwalić zaledwie sześciomiesięcznym stażem pracy.

W skali kraju rekordzistą jest zabrzanin, który na emeryturę przeszedł mając 86 lat i teraz co miesiąc dostaje 48,6 tys. zł. Najniższą wypłatę dostaje mieszkaniec Ostrowa Wlkp., który w swoim życiu przepracował tylko trzy dni i dostaje tylko 1 grosz emerytury.

Jak oblicza się emeryturę?

W Polsce obowiązuje zasada zdefiniowanej składki, co oznacza, że wysokość emerytury zależy od kwoty składek opłaconych w czasie aktywności zawodowej. Prawo do emerytury przysługuje każdemu, kto ukończy powszechny wiek emerytalny (60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn) i opłacił składki na ubezpieczenia społeczne przynajmniej za 1 dzień.

- Na wysokość emerytury znacząco wpływa staż pracy. Im więcej odłożonych składek i im późniejsze przejście na emeryturę, tym wyższe świadczenie. Każdy rok przepracowany po osiągnięciu wieku emerytalnego podwyższa świadczenie – wyjaśnia Iwona Kowalska-Matis regionalny rzecznik prasowy ZUS na Dolnym Śląsku.

Według rzeczniczki, wyliczenie emerytury sprowadza się do prostego dzielenia. W liczniku jest kwota zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne zapisanych na indywidualnym koncie ubezpieczonego i subkoncie oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego, czyli odtworzonej historii emerytalnej, tych, którzy pracowali przed 1999 r. W mianowniku natomiast – średnie dalsze trwanie życia w momencie przejścia na emeryturę.

- Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet. Wyrażone jest ono w miesiącach. Od stażu pracy zależy gwarancja, że emerytura nie będzie niższa od kwoty najniższej emerytury. Ma ją kobieta, która posiada co najmniej 20 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz mężczyzna, który ma ich co najmniej 25 lat – podkreśla Kowalska-Matis.

Okresy składkowe to te związane z aktywnością zawodową, takie jak okresy ubezpieczenia czy samodzielnego opłacania składek. Natomiast nieskładkowe to okresy braku tej aktywności, np. nauki w szkole wyższej na jednym kierunku (pod warunkiem jej ukończenia) czy pobierania zasiłku chorobowego. Okresy nieskładkowe nie mogą przekraczać 1/3 okresów składkowych.

Na wysokość emerytury znacząco wpływa waloryzacja składek i kapitału początkowego. Polega ona na pomnożeniu zapisanych w ZUS kwot przez wskaźnik waloryzacji.

Rzeczniczka wyjaśnia, że ustawa określa jedynie minimalny wiek przejścia na emeryturę. Jest ona, bowiem prawem, a nie obowiązkiem. Każdy sam podejmuje decyzję o zakończeniu aktywności zawodowej. Osoby, które noszą się z zamiarem przejścia na emeryturę zachęcam do skorzystania z porad doradców emerytalnych w naszych placówkach, którzy udzielą szczegółowych informacji oraz wyjaśnią ewentualne wątpliwości.