Anna Kwiatkowska, ekspert od wynagrodzeń
Zgodnie z art. 6 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. W przypadku pracowników przez pierwsze 33 lub 14 dni (w przypadku osób, które ukończyły 50 lat) przysługuje im wynagrodzenia chorobowe, zasiłek chorobowy zaczyna być wypłacony dopiero po tym okresie. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy powstałą m.in.:
  • w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
  • wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Przepisami tymi są przepisy ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych. Szczegółowe zasady podlegania kwarantannie lub izolacji przewiduje wydane na jej podstawie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (dalej: rozporządzenie). Niedawno, 10 lutego 2021 r., ogłoszono rozporządzenie zmieniające, które wprowadza nowe zasady podlegania kwarantannie i izolacji. A to oznacza zmiany dla płatników zasiłków.
Uchylenie części ograniczeń
Przede wszystkim należy się spodziewać spadku liczby osób podlegających kwarantannie, a co za tym idzie – mniej pracy z rozliczeniem świadczeń chorobowych. Od 11 lutego 2022 r. został bowiem uchylony par. 7 ust. 3 rozporządzenia, który zakładał tzw. kwarantannę z kontaktu. Zgodnie z jego brzmieniem okres obowiązkowej kwarantanny z powodu narażenia na zakażenie wirusem SARS-CoV-2 u osób, u których nie wystąpiły objawy choroby COVID-19, albo styczności ze źródłem zakażenia ulega zakończeniu po siedmiu dniach, licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności. Inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach, decydował o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny. Co ważne, z dniem uchylenia tego przepisu z mocy prawa uległa zakończeniu kwarantanna osób przebywających na niej na jego podstawie.
Z kolei 15 lutego 2022 r. zmianie uległy zasady zakończenia izolacji – skrócono okresy podlegania jej. Zakończenie następuje:
  • po 24 godzinach bez gorączki bez używania leków przeciwgorączkowych oraz z poprawą kliniczną, ale nie wcześniej niż po siedmiu dniach od dnia wystąpienia objawów – w przypadku pacjenta z objawami klinicznymi:
‒ w izolacji szpitalnej albo w izolatorium, chyba że lekarz sprawujący opiekę nad pacjentem przedłuży okres tej izolacji,
‒ w izolacji w warunkach domowych, chyba że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który udzielił teleporady lub porady w warunkach domowych nie wcześniej niż w szóstej dobie odbywania tej izolacji, przedłuży okres jej trwania;
  • po siedmiu dniach od momentu wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 będącego podstawą do nałożenia tej izolacji – w przypadku pacjenta bez objawów klinicznych, chyba że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który udzielił teleporady lub porady w warunkach domowych nie wcześniej niż w szóstej dobie od momentu wykonania tego testu, przedłuży okres jej trwania.
Dodatkowe siedem dni zlikwidowane
Zmianie uległy także zasady kwarantanny dla osób, które mieszkają lub prowadzą wspólne gospodarstwo domowe z osobą, u której stwierdzono zakażenie SARS-CoV-2 i która została poddana z tej przyczyny izolacji w warunkach domowych. Nie będzie ona już trwała siedmiu dni od zakończenia izolacji przez chorego, ale będzie równa temu okresowi. Obowiązkowa kwarantanna ulega zakończeniu także w przypadku negatywnego wyniku testu u osoby odbywającej tę kwarantannę. W uzasadnionych przypadkach inspektor sanitarny decyduje o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny.
W tym jednak przypadku do osób, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia odbywają obowiązkową kwarantannę na podstawie tego przepisu, stosuje się przepisy dotychczasowe. Płatnik powinien wypłacić świadczenie chorobowe za cały okres kwarantanny obliczanej na starych zasadach.
Wprowadzono także zasadę, że obowiązkowej kwarantanny nie nakłada się na osobę, która w okresie nie dłuższym niż 30 dni przed dniem uzyskania przez osobę zamieszkującą lub prowadzącą wspólne gospodarstwo domowe z tą osobą pozytywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 zakończyła izolację, izolację w warunkach domowych lub hospitalizację.
Zmiany dotyczą też osób chorych na COVID-19 przebywających w izolacji w warunkach domowych w dniu wejścia w życie rozporządzenia (15 lutego 2022 r.). Ich izolacja ulega także zakończeniu w przypadku negatywnego wyniku testu wykonanego nie wcześniej niż w ósmej dobie trwania tej izolacji.
W opisywanym w pytaniu przypadku płatnik powinien wypłacić pracownikowi wynagrodzenie chorobowe za okres kwarantanny do 10 lutego 2022 r., 11 lutego weszły już bowiem w życie nowe przepisy i kwarantanna uległa zakończeniu.
WAŻNENie będzie podlegać kwarantannie domownik chorego, który w ciągu ostatnich 30 dni zakończył swoją izolację, izolację w warunkach domowych lub hospitalizację.
Podstawa prawna
•par. 7 rozporządzenia ministra zdrowia z 25 lutego 2021 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 351; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 354)
•par. 2 i 3 rozporządzenia ministra zdrowia z 10 lutego 2022 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. poz. 354)
•art. 6 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1834)
•art. 34 ust. 5 ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2069; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 64)