Tak wynika ze zmian wprowadzonych do ustawy wypadkowej. Płatnicy nie będą się mogli już powoływać na inną wykładnię przepisów, bo zostały one doprecyzowane.

Nowelizacja przepisów ubezpieczeniowych z 24 czerwca 2021 r. dotyczy także ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (dalej: ustawa wypadkowa), choć w znacznie mniejszym stopniu niż pozostałych ustaw nią objętych. Wśród zmian uwagę przyciąga przede wszystkim pozbawienie płatników możliwości „dziedziczenia” stopy procentowej składki wypadkowej, ale warto także przyjrzeć się zmianom w definicjach zawartych w ustawie.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;
  • w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
Pracodawca bez zgody związku zawodowego nie zdoła odwołać społecznego inspektora pracy
Pracodawca bez zgody związku zawodowego nie zdoła odwołać społecznego inspektora pracy

Zobacz również
Ustawa wypadkowa przewiduje także odrębną kategorię zdarzeń – zdarzenia zrównane z wypadkiem przy pracy. Zgodnie z obowiązującym do 18 września brzmieniem art. 3 ust. 2 na równi z wypadkiem przy pracy, w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w ustawie, traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ:
  • w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż określone w ust. 1, chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań;
  • podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony;
  • przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje związkowe.
Kluczowe dla niektórych płatników okazywało się sformułowanie „w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w ustawie”. Wywodzili oni z niego wniosek, że skoro przepis mówi jedynie o „uprawnieniu do świadczeń”, to w pozostałym zakresie takich zdarzeń nie zrównuje się z wypadkiem przy pracy. W szczególności chodziło o formularz ZUS IWA, w którym płatnik podaje ZUS dane niezbędne do określenia stopy procentowej składki wypadkowej. Wobec tego, zdaniem płatników, zdarzeń niebędących wypadkami przy pracy, a jedynie zrównanymi z nimi na potrzeby wypłaty świadczeń, nie powinno się w tym formularzu ujmować.
Ustawodawca postanowił to jednak w art. 3 ust. 2 ustawy wypadkowej doprecyzować i usunąć sporne wyrażenie „w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w ustawie”. Od 18 września początek ust. 2 brzmi „na równi z wypadkiem przy pracy traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ”. Nie ma więc już wątpliwości, że zdarzenia w nim wymienione są zrównane z wypadkami przy pracy w zakresie przepisów całej ustawy, a więc także w odniesieniu do ZUS IWA.
Podstawa prawna
•art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1261; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1621)