TEZA: Decyzja o skierowaniu na egzamin sprawdzający jest decyzją uznaniową, a organ uprawniony do wydania decyzji administracyjnej o skierowaniu kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego nie jest związany wnioskiem policji.
Sygn. II SAB/Kr 85/16
WYROK WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM
z 2 czerwca 2016 r.
STAN FAKTYCZNY
Zastępca komendanta powiatowego policji wystąpił do prezydenta miasta o sprawdzenie kwalifikacji kierowcy do kierowania pojazdami w ramach posiadanych uprawnień. Jak twierdził, miał uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do posiadanych przez mężczyznę kwalifikacji. We wniosku wskazał, że kierowca w okresie od 2005 r. do 2015 r. wielokrotnie naruszył przepisy ruchu drogowego i popełnił łącznie 13 wykroczeń, polegających w szczególności na przekroczeniu dozwolonej prędkości i na kierowaniu pojazdem bez wymaganych dokumentów. Pierwszy raz zatrzymany został w związku z przekroczeniem dozwolonej prędkości o 51 km/h i z uwagi na brak wymaganych dokumentów policjant zabronił mężczyźnie kontynuowania jazdy. Ten jednak nie zastosował się do polecenia i po około godzinie został ponownie zatrzymany. Z uwagi na rażący charakter popełnionych wykroczeń funkcjonariusze odstąpili od ukarania sprawcy mandatem, a został skierowany wniosek o ukaranie do sądu. W ocenie policji sposób prowadzenia pojazdu przez kierowcę, że kierowca nie zna przepisów ruchu drogowego, co uzasadnia wniosek o skierowanie na egzamin sprawdzający kwalifikacje. Prezydent miasta zawiadomił mężczyznę o wszczęciu postępowania administracyjnego, a następnie decyzją skierował go na sprawdzian. Wskazał, że okoliczności przytoczone przez komendanta potwierdzają uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji do kierowania pojazdami. Mężczyzna w odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego zarzucił organowi, że część wykroczeń opisanych we wniosku policji uległa zatarciu z mocy prawa i nie może stanowić podstawy do oceny kwalifikacji kierowcy.
SKO utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Wskazało, że starosta (prezydent) wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do jego kwalifikacji. Decyzję w tym zakresie starosta wydaje na wniosek organu kontroli ruchu drogowego lub dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego. Kolegium zaznaczyło, że skierowanie jest decyzją uznaniową, co obliguje organ do wnikliwego przeprowadzenia postępowania i jej uzasadnienia. Liczba wykroczeń wskazuje na częste przypadki naruszania przepisów ruchu drogowego, przy czym okoliczność, iż część ukarań ulegała zatarciu, nie oznacza, że fakt popełnienia wykroczeń drogowych nie miał miejsca. Natomiast zatarcie ukarania nie jest równoznaczne z niemożnością wyciągnięcia wobec ukaranego w innym postępowaniu niż wykroczeniowe skutków prawnych z zachowań, które stanowiły wykroczenia drogowe. Dodał, że starosta nie jest związany wnioskiem policji, co oznacza, że w przypadku złożenia wniosku przez komendanta ma wybór co do możliwości skierowania kierującego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji lub odstąpienie od takiego skierowania.
Mężczyzna złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim. WSA skargę oddalił.
UZASADNIENIE
Według sądu decyzja o skierowaniu na egzamin sprawdzający jest decyzją uznaniową, a organ uprawniony do wydania decyzji administracyjnej – starosta, nie jest związany wnioskiem policji. Rola sądu administracyjnego w przypadku kontroli takich decyzji uznaniowych jest ograniczona i sprowadza się do badania legalności przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowo-wyjaśniającego oraz poprawności oceny dokonanej na podstawie stanu faktycznego sprawy. Zdaniem WSA wymienione we wniosku naruszenia, związane z przekroczeniem dozwolonej prędkości i – jak słusznie zauważyło SKO – ich powtarzalność uzasadniają skierowanie skarżącego na egzamin sprawdzający kwalifikacje do kierowania pojazdami. Z kolei zatarcie ukarania nie oznacza niemożności wyciągnięcia wobec skarżącego skutków prawnych z zachowań, które stanowiły wykroczenia drogowe.