Rehabilitacja w warunkach domowych jest możliwa i przeznaczona dla osób nieporuszających się samodzielnie i niemających możliwości dotarcia do zakładu rehabilitacyjnego. Jednak w każdym konkretnym przypadku decyduje lekarz prowadzący.
Przy czym skierowanie może wystawić zarówno specjalista w określonej dziedzinie (ortopeda, reumatolog), jak i lekarz pierwszego kontaktu. Pacjent, który otrzyma skierowanie, lub osoba przez niego upoważniona, umawia się w przychodni rehabilitacyjnej mającej kontrakt z NFZ na terminy zabiegów domowych.
Osobom ubezpieczonym przysługuje na podstawie skierowania rocznie maksymalnie 80 dni zabiegowych w rehabilitacji domowej. W każdym z tych dni może się odbywać do pięciu zabiegów. W szczególnych przypadkach, jeśli jest to uzasadnione ze względów medycznych, dyrektor oddziału NFZ może przyznać rehabilitację domową na dłużej.
Z rehabilitacji w domu mogą korzystać osoby cierpiące na zaburzenia funkcji motorycznych spowodowane:
● ogniskowymi uszkodzeniami mózgu (po zatorach mózgowych, udarach, urazach) przez 12 miesięcy od dnia powstania uszkodzenia,
● ciężkimi uszkodzeniami centralnego i obwodowego układu nerwowego odpowiadającemu 5. stopniowi skali oceny stopnia inwalidztwa,
● uszkodzeniem rdzenia kręgowego – przez okres 12 miesięcy od dnia powstania uszkodzenia,
● chorobami przewlekle postępującymi (miopatie, choroba Parkinsona, zapalenie wielomięśniowe, rdzeniowy zanik mięśni, guzy mózgu, procesy demielinizacyjne, kolagenozy, przewlekłe zespoły pozapiramidowe, reumatoidalne zapalenie stawów),
● chorobami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych lub kolanowych oraz po zabiegach endoprotezoplastyki stawu do 6 miesięcy po operacji,
● urazami kończyn dolnych przez 6 miesięcy od dnia powstania urazu,
● oraz osoby w stanie wegetatywnym.
Podstawa prawna
Par. 6–7 rozporządzenia ministra zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1522).