Planując tegoroczny urlop, turysta może już na nowych zasadach wykupić m.in. rabaty na wynajem samochodu czy przelot związany z zakwaterowaniem za granicą. Zawiera wówczas z przedsiębiorcą na piśmie umowę o długoterminowy produkt wakacyjny na okres dłuższy niż rok, z możliwością przedłużenia.
Może też podpisać drugą umowę: pośrednictwa w odsprzedaży tego produktu. Zapłaci wówczas przedsiębiorcy za pomoc w takiej sprzedaży lub kupnie. Zasady sporządzania obu tych umów zostały unormowane w przepisach ustawy z 16 września 2011 r. o timeshare (Dz.U. nr 230, poz. 1370).
Nowa regulacja
Do tej pory biura podróży i agenci turystyczni nie świadczyli tego rodzaju usług, ponieważ nie były one regulowane w polskim prawie. Przewidywała je jedynie Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/122/WE z 14 stycznia 2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany (Dz.U. L 33 z 3 lutego 2009). Dlatego organizatorzy turystyki najczęściej ograniczali się tylko do wydawania kart rabatowych swoim długoletnim klientom.
– Z doświadczeń UOKiK wynika, że dotychczasowy brak jasnych przepisów określających sposób zawierania tego rodzaju umów wykorzystywali nieuczciwi przedsiębiorcy, którzy przekazywali błędne i nierzetelne informacje o sprzedawanych produktach. W rezultacie konsumenci byli narażeni na zawieranie niekorzystnych kontraktów – mówi Małgorzata Cieloch, rzecznik prasowy UOKiK.
Od obu umów, tak samo jak od umowy o timeshare, konsument ma prawo odstąpić w ciągu 14 dni bez podania przyczyny i bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów. Nie musi więc płacić np. za usługi wykonane w tym czasie przez przedsiębiorcę ani też zwracać ewentualnych korzyści, które przedsiębiorca mógłby uzyskać, gdyby nie doszło do odstąpienia.
Termin na odstąpienie
Przed upływem terminu do odstąpienia od umowy o długotrwały produkt wakacyjny przedsiębiorca nie może też domagać się od konsumenta uiszczenia jakichkolwiek zaliczek, gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, pisemnego oświadczenia o uznaniu długu ani też zablokowania rachunku bankowego. Z takimi żądaniami nie może występować także przedsiębiorca będący stroną umowy pośrednictwa w odsprzedaży, zanim nie doprowadzi do zbycia praw z umowy o długotrwały produkt wakacyjny.
O uprawnieniach przysługujących turyście przedsiębiorca musi zawiadomić go jeszcze przed podpisaniem umowy. Natomiast w dniu zawarcia jej lub doręczenia dokumentu powinien przekazać mu standardowy formularz odstąpienia od umowy, który zawiera oświadczenie konsumenta w tej sprawie.
Gdy przedsiębiorca nie dopełni tego obowiązku, termin do odstąpienia od umowy wydłuża się o rok, a jeśli nie dostarczy konsumentowi innych wymaganych informacji – wydłuża się o trzy miesiące. Jeżeli formularz lub informacje zostaną przekazane z opóźnieniem, termin do odstąpienia od umowy upływa po 14 dniach od otrzymania ich przez konsumenta.
Podstawa prawna
Ustawa z 16 września 2011 r. o timeshare (Dz.U. nr 230, poz. 1370).