Nowa definicja. W art. 4 ustawy o transporcie drogowym (dalej: u.t.d.) wprowadzono definicję pośrednictwa przy przewozie osób, którym jest „działalność gospodarcza polegająca na przekazywaniu zleceń przewozu osób samochodem osobowym, taksówką bądź pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej siedmiu i nie więcej niż 10 osób łącznie z kierowcą”. Pośrednictwem jest również zawieranie umowy przewozu w imieniu klienta lub przedsiębiorcy wykonującego przewóz osób, pobieranie opłaty za ten przewóz albo umożliwianie zawarcia umowy przewozu lub uregulowania opłaty za przewóz osób. Pośrednictwo takie może być oferowane poprzez środki komunikacji elektronicznej, strony internetowe, aplikacje i programy komputerowe, systemy teleinformatyczne lub inne środki przekazu informacji. Uwaga! Powyższa definicja nie odnosi się do przejazdów realizowanych okazjonalnie w celach niezarobkowych (czyli takich, jak np. przy użyciu aplikacji BlaBlaCar).
Przewóz okazjonalny. Zgodnie z nowymi przepisami zabronione jest prowadzenie pośrednictwa w zakresie przewozów okazjonalnych pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż siedmiu osób łącznie z kierowcą (art. 5e u.t.d.). Taki przewóz można realizować na podstawie umowy zawartej bezpośrednio z klientem – każdorazowo przed rozpoczęciem usługi danego przewozu – w formie pisemnej lub elektronicznej w lokalu przedsiębiorstwa będącym nieruchomością albo jej częścią (art. 18 ust. 4b pkt 2 ppkt b u.t.d.).